Δεκαέξι χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα του τον κάλεσε η Εφορία να πληρώσει μια οφειλή του μακαρίτη ύψους € 250. Στα χρόνια που μεσολάβησαν κατέβαλε αρκετά ως φόρο κληρονομίας και στη συνέχεια, επειδή πια δεν έμενε στο νησί, μετέφερε τη φορολογική του μερίδα στην Αθήνα.
Η Εφορία έκανε εκκαθάριση οφειλών, χωρίς ουδεμία μνεία στο πατρικό χρέος. Παρά ταύτα τώρα πρέπει να πληρώσει και τόκους, περίπου δηλαδή το ποσό τριπλάσιο. Και θεωρήθηκε πολύ μεγάλη καλωσύνη του Δημοσίου που δέχθηκε να κάνει μια μείωση των τόκων κατά 40%.
Ωραία, δεν έχει αμφιβολία ότι τα χρέη προς το Δημόσιο πρέπει να πληρώνονται , έστω κι αν είναι προπατορικά, έστω κι αν έχουν προσαυξηθεί ένεκα της αμέλειας των εφοριακών λειτουργών. Διαφορετικά ''πού να τα βρίσκει και το Κράτος'';
΄Ομως έχει ακούσει ότι δεν πάει πολύς καιρός που Κυβέρνηση και Βουλή βρίσκονταν σε έναν Μαραθώνιο για να προλάβουν τις παραγραφές των ευθυνών του άλφα και του δείνα Υπουργού για οικονομικής φύσεως αποφάσεις τους κατά τη διάρκεια της θητείας τους. Κι έχει κι ο ίδιος αγχωθεί μπας και περάσει η τάδε θητεία της Βουλής, και δεν μπορέσει η Δικαιοσύνη να προχωρήσει τις έρευνές της για κάποια δισεκατομμύρια που έφυγαν από εδώ κι από εκεί με υπουργικές αποφάσεις, για τα οποία η Δικαιοσύνη έχει εκφράσει υποψίες δόλου ή και αμέλειας από τον Υπουργό που τις υπέγραψε. Άλλες καταγγελίες για παραλείψεις, λόγω ασχετοσύνης , ας πούμε, κρατικών λειτουργών πάνε κι έρχονται και κάποια στιγμή χάνονται.
Ξέρει επίσης ότι ανήκει στον κυρίαρχο λαό, και ότι η ζωή του διέπεται από ένα Σύνταγμα, που σε κάθε σχεδόν άρθρο του, δεν φείδεται να παραθέτει λέξεις παράγωγες του ουσιαστικού «ίσος», όπως ισότητα, ισοπολιτεία, ισονομία κλπ.
Κι έχει όλη την καλή διάθεση να καυχιέται για το Δημοκρατικό του Πολίτευμα, ιδίως που, ως Έλλην, έχει γονίδια που προέρχονται από εκείνους που το εμπνεύστηκαν.
Έλα όμως που ένα Ειδοποιητήριο της Εφορίας, που αφορά μόνο αυτόν και τους ομοίους του και ένας Νόμος περί Παραγραφών, που αφορά μόνο τους Υπουργούς, έρχεται να τον κλονίσει!
Τι να κάνει; Αν δεν πληρώσει την Εφορία αύριο δεν θα του δίνουν «φορολογική ενημερότητα» να κάνει μια δουλειά του.
Άρα πληρώνει την πατρική οφειλή, ξαναψηφίζει τους Βουλευτές της προηγούμενης Βουλής, αφού πάλι αυτοί και μόνο θέλουν να ξαναγίνουν Υπουργοί και υιοθετεί την λύση της αυτοάμυνας, προσπαθώντας να κρύψει ό,τι μπορεί από τη προσεχή φορολογική του δήλωση.
(Η ιστορία του πιο πάνω πολίτη είναι πραγματική, όπως και οι ιστορίες των υπουργών της χώρας μας, άλλωστε)
6 comments:
εμείς τους ψηφίζουμε....
Εμείς τους ψηφίζουμε, ναι. Τους εκλέγουμε όμως;
Ωραία η φράση 'προπατορικά χρέη'. Εγώ πάντως ούτε τους ψήφισα ποτέ, ούτε και τους εξέλεξα.
Για ούλα φταίει ο Τσιτουρίδης! Γι' αυτό τονε διώξανε. Τώρα θα πάνε ούλα πρίμα! :-) D.S.
Το θέμα δεν είναι να κακίζουμε τον εαυτό μας επειδή τους ψηφίζουμε ή να τον επαινούμε πως δεν τους ψηφίζουμε. Το να μην ψηφίζει κανείς είναι χρήσιμο ως διαμαρτυρία. Εν τούτοις δεν λύνει το πρόβλημα για το πώς και ποιοι θα κανονίζουν τη ζωή μας. Ένα είναι το σίγουρο. Πως στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία μας, η κάθε τέσσερα χρόνια περίπου ψήφος μας στο μόνο που χρησιμεύει είναι να καθιστά "αρμόδιους" τους διαχειριστές της εξουσίας, δηλ. πολιτικούς και συνδικαλιστές, ώστε να μπορούν να παριστάνουν τους εκλεγμένους, άρα τους έχοντες εξουσιοδότηση να κάνουν οτιδήποτε εξ ονόματός μας. "Είμαστε αιρετοί", "Μας εξέλεξε ο λαός" να λένε και κανείς να μην μπορεί να τους πει τίποτα! Και τα πρόσωπα αυτά να παραμένουν για δεκαετίες τα ίδια, να ανακυκλώνονται και πότε να είναι συνδικαλιστές πότε πολιτικοί, να κάνουν κληρονόμους στην εξουσία τους τα παιδιά τους κοκ.
Κι ωραία, να μην τους ψηφίσουμε. Μα μήπως μας έχουν αφήσει άλλη επιλογή; Ακόμα και τότε, αυτοί πάλι οι ίδιοι θα είναι οι "εκλεγμένοι" και οι "αιρετοί". Δεν ξέρω λοιπόν ποιος είναι ο έχθρός του πολίτη. Το περιβόητο κεφάλαιο ή οι εκείνοι που καλοζούν εκπροσωπώντας τον καθ' όλα νομότυπα, "δημοκρατικά" και συνταγματικά;
katrougiali αγαπητό, ένας στο χώμα, χιλιάδες στη λαμογιά! Ζήτω η Δημοκρατία και οι παραφυάδες της!
Post a Comment