Άλλη μια Έκθεση Βιβλίου τελείωσε για να συνηγορήσει κι αυτή ότι ο θεσμός όσο προχωρεί στο χρόνο όλο και χάνει από τη σημασία του.
Αυτή τη φορά, μάλιστα, η διάρκειά της μειώθηκε κατά το 1/3. Σχεδόν σιωπηρά.
Αιτία; Ήταν ένας από τους όρους της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας -του Υπουργείου Πολιτισμού δηλαδή- στη δικαιοδοσία της οποίας βρίσκεται ο χώρος όπου διοργανώνεται τα τελευταία χρόνια, δηλ. ο πεζόδρομος της Αρεοπαγίτου κάτω από την Ακρόπολη. Ο κρατικός φορέας ο διατεταγμένος για την προστασία των αρχαιολογικών μας μνημείων εξαντλεί εδώ την αυστηρότητά του. Μπορεί ο χορός των αρχαιοκαπήλων καλά να κρατεί στην αγνή ελληνική ύπαιθρο, μπορεί να τρέχουμε ως Κράτος στα διάφορα Μουσεία Γκετί να ζητάμε πίσω τα αρχαία εκείνα, που δεν φροντίσαμε ούτε να φέρουμε στο φώς, ούτε να προστατεύσουμε, μπορεί οι περισσότεροι αρχαιολογικοί χώροι της Ελλάδας να είναι πνιγμένοι στη μολόχα, μπορεί οι φύλακες στα σημαντικότερα μουσεία της χώρας να περιφέρονται μισονυσταγμένοι, φορώντας ό,τι ο καθείς τους κρίνει, με τις αλυσίδες και τα δαχτυλίδια τους, αλλά, όλα κι όλα, προέχει το λιθόστρωτο της Αρεοπαγίτου! Να μην φθαρεί, να μην κακοπάθει από τους αναγνώστες που θα επισκεφτούν την ΄Εκθεση Βιβλίου. Λίγο πιο πέρα το μνημειώδες πλακόστρωτο του Πικιώνη αποσυντίθεται χωρίς κανείς να ανησυχεί. Οι τσιμεντόλιθοι όμως πρέπει να προστατευτούν. Λες και σε άλλες χώρες δεν περνάνε διαρκώς αυτοκίνητα πάνω από τα λιθόστρωτα, τα οποία, μάλιστα, είναι και πιο περίτεχνα. ΄Αρα περιορίζουμε τις μέρες της Έκθεσης Βιβλίου.
Λίγα χρόνια πριν ο θεσμός είχε υποστεί κι άλλη εξορία. Απαγορεύτηκε από το Πεδίο του Άρεως, επειδή κι εκεί προσέβαλε το χώρο! Έδιναν το πάρκο για πολλά και ποικίλα ανατολίτικα παζάρια μέχρι που κάποιος αιρετός παράγων της Υπερνομαρχίας αναφώνησε : "Τέρμα αυτά τα παζάρια, το Πεδίον θα αναβαθμισθεί". 'Εξω λοιπόν και η Έκθεση Βιβλίου, σαν κοινό παζάρι κι αυτή. Και το Πεδίον χρόνια τώρα παραμένει στο ίδιο χάλι, αφού τα λεφτά τελείωσαν χωρίς να χρησιμοποιηθούν για αυτό, στερώντας την κυρία Υπερνομάρχισσα, που τόσες φασαρίες και δαπάνες έγιναν μέχρι να εκλεγεί, από τη μια και μοναδική αρμοδιότητά της δηλ. την ευπρέπεια του Πεδίου του Άρεως.
Σαν να μην έφτανε αυτό έρχεται και ο Σύλλογος των Εκδοτών και απαγορεύει τις εκπτώσεις κατά τη διάρκεια των εκθέσεων.
Κι αναρωτιέται δικαίως ο αναγνώστης: Γιατί να πάω στην Έκθεση Βιβλίου πια; Άμα θέλω βιβλίο στην κανονική τιμή πάω και στο βιβλιοπωλείο.
Και δεν βλέπει ο Σύλλογος των Εκδοτών την τεράστια επιτυχία που έχει το λεγόμενο "Παζάρι του Βιβλίου", που διοργανώνεται από τον ίδιο κάθε χρόνο στην Πλατεία Κλαυθμώνος διαθέτοντας αποκλειστικά και μόνο βιβλία με σημαντική έκπτωση.
Έτσι οι μεν αναγνώστες είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν το βιβλίο στην τιμή της πρώτης ημέρας κυκλοφορίας του, έστω και αν έχουν περάσει περισσότερα από δύο χρόνια από αυτήν, οι δε εκδότες να πολτοποιούν τα στοκ τους, αντί να τα διαθέτουν στο κοινό σε χαμηλή τιμή!
Εύκολα γίνεται, λοιπόν, κατανοητό, πώς συμβαίνει και μέσα σε όλο αυτό το κλίμα του παραλογισμού, ο θεσμός της Έκθεσης Βιβλίου ολοένα φθίνει. Και να σκεφτεί κανείς πως όλοι, αρμόδιοι και μη, κόπτονται ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από μέτρα τόνωσης της εξάπλωσης του βιβλίου και αύξησης της αναγνωσιμότητας.
Αυτή τη φορά, μάλιστα, η διάρκειά της μειώθηκε κατά το 1/3. Σχεδόν σιωπηρά.
Αιτία; Ήταν ένας από τους όρους της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας -του Υπουργείου Πολιτισμού δηλαδή- στη δικαιοδοσία της οποίας βρίσκεται ο χώρος όπου διοργανώνεται τα τελευταία χρόνια, δηλ. ο πεζόδρομος της Αρεοπαγίτου κάτω από την Ακρόπολη. Ο κρατικός φορέας ο διατεταγμένος για την προστασία των αρχαιολογικών μας μνημείων εξαντλεί εδώ την αυστηρότητά του. Μπορεί ο χορός των αρχαιοκαπήλων καλά να κρατεί στην αγνή ελληνική ύπαιθρο, μπορεί να τρέχουμε ως Κράτος στα διάφορα Μουσεία Γκετί να ζητάμε πίσω τα αρχαία εκείνα, που δεν φροντίσαμε ούτε να φέρουμε στο φώς, ούτε να προστατεύσουμε, μπορεί οι περισσότεροι αρχαιολογικοί χώροι της Ελλάδας να είναι πνιγμένοι στη μολόχα, μπορεί οι φύλακες στα σημαντικότερα μουσεία της χώρας να περιφέρονται μισονυσταγμένοι, φορώντας ό,τι ο καθείς τους κρίνει, με τις αλυσίδες και τα δαχτυλίδια τους, αλλά, όλα κι όλα, προέχει το λιθόστρωτο της Αρεοπαγίτου! Να μην φθαρεί, να μην κακοπάθει από τους αναγνώστες που θα επισκεφτούν την ΄Εκθεση Βιβλίου. Λίγο πιο πέρα το μνημειώδες πλακόστρωτο του Πικιώνη αποσυντίθεται χωρίς κανείς να ανησυχεί. Οι τσιμεντόλιθοι όμως πρέπει να προστατευτούν. Λες και σε άλλες χώρες δεν περνάνε διαρκώς αυτοκίνητα πάνω από τα λιθόστρωτα, τα οποία, μάλιστα, είναι και πιο περίτεχνα. ΄Αρα περιορίζουμε τις μέρες της Έκθεσης Βιβλίου.
Λίγα χρόνια πριν ο θεσμός είχε υποστεί κι άλλη εξορία. Απαγορεύτηκε από το Πεδίο του Άρεως, επειδή κι εκεί προσέβαλε το χώρο! Έδιναν το πάρκο για πολλά και ποικίλα ανατολίτικα παζάρια μέχρι που κάποιος αιρετός παράγων της Υπερνομαρχίας αναφώνησε : "Τέρμα αυτά τα παζάρια, το Πεδίον θα αναβαθμισθεί". 'Εξω λοιπόν και η Έκθεση Βιβλίου, σαν κοινό παζάρι κι αυτή. Και το Πεδίον χρόνια τώρα παραμένει στο ίδιο χάλι, αφού τα λεφτά τελείωσαν χωρίς να χρησιμοποιηθούν για αυτό, στερώντας την κυρία Υπερνομάρχισσα, που τόσες φασαρίες και δαπάνες έγιναν μέχρι να εκλεγεί, από τη μια και μοναδική αρμοδιότητά της δηλ. την ευπρέπεια του Πεδίου του Άρεως.
Σαν να μην έφτανε αυτό έρχεται και ο Σύλλογος των Εκδοτών και απαγορεύει τις εκπτώσεις κατά τη διάρκεια των εκθέσεων.
Κι αναρωτιέται δικαίως ο αναγνώστης: Γιατί να πάω στην Έκθεση Βιβλίου πια; Άμα θέλω βιβλίο στην κανονική τιμή πάω και στο βιβλιοπωλείο.
Και δεν βλέπει ο Σύλλογος των Εκδοτών την τεράστια επιτυχία που έχει το λεγόμενο "Παζάρι του Βιβλίου", που διοργανώνεται από τον ίδιο κάθε χρόνο στην Πλατεία Κλαυθμώνος διαθέτοντας αποκλειστικά και μόνο βιβλία με σημαντική έκπτωση.
Έτσι οι μεν αναγνώστες είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν το βιβλίο στην τιμή της πρώτης ημέρας κυκλοφορίας του, έστω και αν έχουν περάσει περισσότερα από δύο χρόνια από αυτήν, οι δε εκδότες να πολτοποιούν τα στοκ τους, αντί να τα διαθέτουν στο κοινό σε χαμηλή τιμή!
Εύκολα γίνεται, λοιπόν, κατανοητό, πώς συμβαίνει και μέσα σε όλο αυτό το κλίμα του παραλογισμού, ο θεσμός της Έκθεσης Βιβλίου ολοένα φθίνει. Και να σκεφτεί κανείς πως όλοι, αρμόδιοι και μη, κόπτονται ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από μέτρα τόνωσης της εξάπλωσης του βιβλίου και αύξησης της αναγνωσιμότητας.
3 comments:
Δεν είχα ιδεά ότι κράτησε τόσο λίγο η έκθεση για αυτό το λόγο. Νομίζω ότι είναι αστείο. Κρίμα, γιατί εγώ νόμισα ότι η έκθεση μεταφέρθηκε εκεί γιατί είναι πιο όμορφος ο χώρος. Στον κόσμο μας είμαστε τελικά αν δεν ακούμε τα πράγματα από πρώτο χέρι.
Όσο για το Παζάρι του Βιβλίου, εγώ έχω πάψει να πηγαίνω γιατί βαρέθηκα να βλέπω κάθε χρόνο τους ίδιους τίτλους. Και για να είμαι ακόμα πιο ακριβής.. τα ίδια βιβλία.
Μωρές αρχαιολόγες τι γένηκε. Με το βιβλίο το κακόμοιρο τα βάλατε που όποιος ανακατεύεται με δαύτο σπίτια να χει να τα πουλάει για να μη ψοφήσει τση πείνας. Τι ζηλεύεται τα τακούνια τση κυράς μου και τση μηνύσατε να μην πατήσει μεδαύτα στο Ηρώδειο φέτος γιατί θα τση φορέσετε πασούμια. Μούρλια που την έχετε.(Καλά κάνετε). Να δω τι θα κάμετε με το σπίτι του bangelis.Ίσως εσείς πρέπει να κυβερνάται αυτό το τόπο έχετε μιαν αυστηρότητα που λείπει.
Εγώ έχω να καταθέσω την εμπειρία μου από την Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης που κι αυτή φθίνει όσο περνάνε τα χρόνια. Σε περίπτερα δίπλα στην παραλία, πολλές φορές με τις απρόσμενες κακοκαιρίες του τέλους του Μαίου γίνονται μούσκεμα τα βιβλία και καταστρέφεται ένα κομμάτι της έκθεσης. Εξάλλου, δεν είναι πλέον δελεαστική για τους αναγνώστες, γιατί τα βιβλία διατίθενται σε τιμές βιβλιοπωλείου. Έχει καταντήσει χώρος για τους αργόσχολους που κάνουν βόλτα στην παραλία και τις νοικοκυρές που αγοράζουν βιβλία μαγειρικής.
Post a Comment