Με κίνητρα ηθικά

Τα πρόσφατα γεγονότα των επεισοδίων στο κέντρο της Αθήνας δεν σχολιάστηκαν σε αυτό εδώ το blog, επειδή σχολιάστηκαν αναλυτικότατα και συζητήθηκαν στο Πολιτιστικό Ηλεκτρονικό Περιοδικό που κρατά ο υποφαινόμενος [www.politismospolitis.org ].

Εδώ απομένει να καταθέσω μιαν απορία:
Από όσους αναφέρθηκαν στα κίνητρα των παιδιών να βγουν στους δρόμους και να διαμαρτυρηθούν με τον τρόπον αυτόν -δεν αναφερόμαστε σε εγκάθετους, τους υποκινητές ή σε όσους χάρηκαν για να αναμπουμπούλα, μιλάμε για τους αυθόρμητους διαδηλωτές- ελάχιστοι επισήμαναν ότι θα μπορούσαν τα κίνητρα αυτά να μην είναι καν υλικά, παρά ηθικά. Βλέπετε, τα τελευταία τριάντα χρόνια το "ηθικά κίνητρα" έγινε στην Ελλάδα άγνωστη λέξη!
Ότι θα μπορούσε, δηλαδή, τα κίνητρα να μην είναι η ανεργία ή η παιδεία, αλλά η αηδία.

Η αηδία που όλοι οι πρωταγωνιστές των σκανδάλων κυκλοφορούν ανενόχλητοι, που οι φυλακές κυρίως λειτουργούν για τους Γιάννηδες-Αγιάννηδες, που οι σκανδαλάρχες της προηγούμενης Κυβέρνησης έχουν το θράσος να είναι μαινόμενοι τιμητές, που η αξιοπρέπεια του πολίτη έναντι του Κράτους έχει μηδενισθεί και αντιστρόφως, που τίποτα δεν λειτουργεί στην κρατική, πλέον και στην ιδιωτική μηχανή κλπ.
Και επιπλέον που το μόνο για το οποίο φαίνονται να νοιάζονται όλα αυτά τα "νούμερα", οι προσκλεκλημένοι και οι οικοδεσπότες των καναλιών είναι το να μετράνε νούμερα, τα δικά τους και των δημοσκοπήσεων.
Και να μας βάζουν στη διαδικασία να πληροφορούμαστε για τις αμοιβές τους, τις μεταγραφές τους, τις επικείμενες υπουργοποιήσεις, τα επικοινωνιακά κόλπα και κατά πόσο αποδίδουν κλπ.
Λες και είμαστε όλοι μας καναλάρχες ή πάμε για πολιτική καριέρα.

Τέλος δε, αηδία που οι γονείς τους, η δήθεν μου και τάχα μου μαχητική γενιά του Πολυτεχνείου έχει πιαστεί βαθιά στη φάκα, πουλάει επαναστατικότητα της φακής και κατά τα άλλα έχει σκυμένο το κεφάλι πιο πολύ από ό,τι ο ραγιάς επί τουρκοκρατίας.
Μπροστά σε αυτό το χάλι η νέα γενιά μίλησε με την ψυχή της, δεν ξέρει από Πολιτική ή από κοινωνικές θεωρίες, όντως!
Όμως ως γενιά εφήβων έχει τα μάτια της ψυχής ακόμη ανοικτά και άγρυπνα, την Αισθητική της σε υψηλό σημείο και το σπαθί της ανίκανο να δεχθεί μύγα.
Και αντέδρασε! Γιατί αντέδρασε έτσι; Μα πώς αλλιώς μπορούσε;
Ποιός να την ακούσει και ποιος να την δει!
Είχαν κλείσει κάθε δίαυλο επικοινωνίας με την ελπίδα πως θα μείνουν ανενόχλητοι!
Τώρα κατάλαβαν ότι όταν κλείσεις στο νερό τις φυσικές διόδους του ξέρει και τις βρίσκει μόνο του. Συνήθως παρασύροντας ό,τι βρει μπροστά του!