Thursday, February 14, 2008

Το Άγιο Πνεύμα και οι παρέες του






"Aθελά μου έβλαψα τον αγαπητό μας αδελφό κ. Ευστάθιο. Αυτό πολύ με λύπησε. Τηλεφωνικώς εξέφρασα την θλίψιν μου και ζήτησα συγγνώμη από τον ίδιον, από τους εν Χριστώ Αδελφούς μου και από τους πιστούς εάν τους εσκανδάλισα. Μea Culpa!" γράφει στο blog του ο Άγιος Καλαβρύτων Αμβρόσιος, πρώην Αρχιμανδρίτης Χωροφυλακής και νυν δεινός bloger. Κάτι είπε υπέρ του Ευσταθίου, δηλαδή, πριν τις εκλογές για Αρχιεπίσκοπο, που του βγήκε ανάποδα στο τέλος. Πάει να σκάσει λοιπόν ο Αμβρόσιος που του εξελέγη ο Ιερώνυμος.

Μου φαίνεται πως μάλλον κάτι δεν έχω καταλάβει καλά από αυτά που ευαγγελίζονται οι παπάδες μας. Πριν από έντεκα χρόνια ο Αμβρόσιος πρωτοστάτησε επίθεσης κατά του Ιερωνύμου κατηγορώντας τον για κατάχρηση 4 δισ δραχμών. Τι "απαίσιο" τον έλεγε, τι "μοχθηρό" . Μέχρι που ο Ιερώνυμος ζήτησε έλεγχο από τον Άρειο Πάγο κι αποδείχθηκε άψογος. Ναι, αλλά στο μεταξύ είχαν γίνει οι τότε εκλογές και είχε βγει Αρχιεπίσκοπος ο άρτι Μακαριστός, σύντροφος του Αμβρόσιου στη Χρυσοπηγή. Και ο Αμβρόσιος θα πήγαινε για συκοφαντική δυσφήμηση κλπ. αν ο Χρισόδουλος δεν κρατούσε την μετά τη δικαίωσή του μήνυση του Ιερώνυμου κλειδωμένη στα συρτάρια του ώστε να μη φτάσει ποτέ στα δικαστήρια.
Κανονικά δεν έπρεπε, ως καλός χριστιανός να ζητήσει συγνώμη ο Αμβρόσιος από τον Ιερώνυμο, αν από λάθος του είχε σύρει τότε τα όσα του έσυρε και σε αυτόν δεν όφειλε τα mea culpa; Τι τα λέει στον Σπάρτης μόνο και μόνο επειδή δεν καταφέρανε κι αυτή τη φορά να μην τους βγει ο Ιερώνυμος;
Από την άλλη όμως βλέπεις τώρα μεγαλοδημοσιογράφους και μεγαλοκριτικούς, που ήξεραν τον Ιερώνυμο από μικρό, να ξεμυτίζουν και να γράφουν εξυμνητικά άρθρα στα ΝΕΑ για το απαράμιλλο ήθος του κλπ. Πού ήταν να τον υπερασπιστούν όταν του εφορμούσαν τα σμήνη των Αγίων Αδελφών του; Και θα τα έγραφαν όλα αυτά έστω και τώρα, αν ο νυν λατρευτός τους δεν είχε βγει Αρχιεπίσκοπος; Σίγουρα όχι αφού ούτε καν λίγο πριν τις πρόσφατες εκλογές Αρχιεπισκόπου δεν τόλμησαν να τα πουν.

Τελικά κι η κοινωνία μας κοντεύει να φτάσει στο χάλι της Εκκλησίας... Αλλά κι αυτό το Άγιο Πνεύμα, για δες ποιούς βρίσκει να κάνει παρέα...

9 comments:

Swell said...

Εμ βέβαια, με ποιούς να κάνει παρέα, το πνεύμα το επονομαζόμενο και άγιο; Όμοιος ομοίω αεί πελάζει και ενίοτε ΒΕΛΑΖΕΙ!

don basilio said...

Η μαγεία με τη θρησκεία έχουνε μία ουσιαστική διαφορά: ο μάγος ισχυρίζεται ότι με τις τελετουργίες του ορίζει το θείο και το κάνει ότι θέλει. Αντίθετα, ο ιερέας παρακαλεί το θείο και αν εκείνο θεωρήσει το περιεχόμενο της παράκλησης θετικό, το υλοποιεί. Πλην αλλ' όμως, ανεξερεύνηται αι βουλαί...

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

Κατά πως βλέπεις Don Βasilio, έτσι που τα έχουν θεωρητικοποιήσει οι ιερείς, έχουνε κρατήσει την πισινή τους. Όχι μόνο οι σημερινοί, αλλά τα ιερατεία όλων των εποχών και όλων των πολιτισμών.

greekgaylolita said...

Α,μα τι να πρωτοκανει και το α-δολ-ο
συγκροτημα.Δε του βγαινουν εσχατως οι στηριξεις του συμμαθητη της Νονικας,και το εχει ριξει στη συνηθη μουσικοθεραπεια.Οταν βεβαια δε φιλοξενει συνεδρια για τη καταπολεμηση της διαφθορας στο Μεγαρο του,οπως τις προαλλες.Η πολιτικη σημειολογια εκεινη τη μερα ειχε κανει πολλαπλες αποπειρες πτωσης,περιττο να τ'αναλυσουμε βεβαια(α,ρε Χρησταρα α-δολ-ε και καταλυτικε ευεργετη εσυ!)

don basilio said...

Τα ιερατεία είναι διαχρονικά. Οι θρησκείες αλλάζουν. Άλλωστε, άμα κάνεις μια δουλειά φαμελικά εδώ και αιώνες -και πετυχημένα- γιατί να την αλλάξεις;

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

Δίκιο έχεις! Αυτό το κάνουν ανέκαθεν οι πουτάνες, για αυτό λένε πως η πρώτη προαγωγός κάθε πουτάνας είναι μάνα της. Όμως οι δεσποτάδες παντρεύονται; Πού τις βρήκανε τις φαμελιές;
Και με το συμπάθειο φίλοι αναγνώστες του μπλοκ, που συναντηθήκαμε δύο συμπατριώτες και πιάσαμε φρασεολόγιο σε ήχο πλάγιο ζακυνθινό.

don basilio said...

Αν γαμούνται ή αν εκγαμίζονται (είναι από την περικοπή εκείνη του Όρθρου της Μ. Δευτέρας, ίσως τα πλέον παραφρασμένα του Ιησού Χρηστού) είναι παρόλα περικουλόζα. Συμπάθειο και από μερίας μου συν-αναγνώστες, αλλά είναι ετούτη η ξενιτεία που με δέρνει

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

Οι αγάμητοι -με τη χριστιανική πάντα έννοια- τον λίθον βαλέτω! Όμως η ξενιτεία σα να σε παραδέρνει μου φαίνεται, πώς αλλιώς να το δικαιολογήσω; Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός με ήτα; Σαν να ήταν ο Χρήστος τση Κυρά- Γιώργαινας του Αναδάλε;

don basilio said...

Όντως με παραδέρνει και παραδέρνουμαι και εγώ, μη ξέροντας ακόμα να εφαρμώσω το 'ει το φέρον συ φέρεις, άγου και φέρου, ει δ'αγανακτείς και σ' αυτόν λυπείς και το φέρον σε φέρει'...