Wednesday, February 6, 2008

Ο υιός της αμαρτίας...


Αναδημοσιεύουμε επίκαιρο σατιρικό ποίημα, από σημερινό post του blogger "Φυσιοδίφη" (http://physiodifis.blogspot.com).
Επίκαιρο κι ας γράφτηκε πριν 126 χρόνια, το 1882, από τον Γεώργιο Σουρή. Άλλωστε το απανταχού Ιερατείον είναι κατ' εξοχήν διαχρονικό. Εννοείται, όσον αφορά εκείνο που περιέγραψε μέσα σε δύο στίχους, ακόμα εκατό χρόνια πιο πίσω, ένας άλλος σατιρικός ποιητής, ο ζακυνθινός Νικολός Κουτούζης: "Ο υιός της αμαρτίας / αρχηγός της Εκκλησίας".

Δεσποτάδες
Η μίτραις η δεσποτικαίς εβγήκαν στο παζάρι, /λοιπόν αμέσως λύσετε Δεσπόταις, το κεμέρι,/ όποιος θα δώση πιο πολλά, εκείνος και θα πάρη, /του Επισκόπου το ραβδί στο άγιό του το χέρι./ Λοιπόν εμπρός, Δεσπόταις μου, εις την δημοπρασία, /πρέπει να δίνη κάτι τι θαρρώ κι η Εκκλησία./ Όσον παρά θα δώσετε για το Δεσποτιλίκι,/ ο παντοδύναμος Θεός διπλό θα σας τον δώση./ Εκείνο το φαρδύ φαρδύ Δεσποτικό μανίκι /πόσα και πόσα πράγματα δεν ειμπορεί να χώση! / Για σας η μίτραις η βαρειαίς, για σας τα πετραχήλια, /για σας οι πολυέλαιοι και τα χρυσά καντήλια. /Πόσος παράς, πόση τιμή και δόξα σας προσμένει/ και με τον ύψιστο Θεό ακόμα θα μιλάτε,/ αυτός θα σας μυριοπλουτή, αυτός θα σας παχαίνη,/ και ένα βώδι μόνοι σας θ' αντέχετε να φάτε. / Η μίτρα στο κεφάλι σας ακτίνες θα σκορπίζη, /κι ο διάκος με το θυμιατό θε να σας λιβανίζη./ -Πολλά τα έτη, Δέσποτα, θέλω παππάς να γίνω.../ -Πιστεύω πως δεν έρχεσαι με χέρια αδειανά. /-Ας χειροτονηθώ παππάς, και όσα θες σου δίνω,/ ως τόσο πάρε κάμποσα, Δεσπότη μου, λιανά./ Και ο Δεσπότης τον παππά απ' τα μαλλιά αρπάζει,/ και Ά ξ ι ο ς και Ά ξ ι ο ς ο κόσμος του φωνάζει. / -Πολλά τα έτη, Δέσποτα...έλα στο τάδε σπίτι,/ μιαν ώμορφη αρχόντισσα να εξομολογήσης.../ -Έλα να θάψης, Δέσποτα, τον τάδε μακαρίτη./ -Έλα του δείνα άρχοντα το Δράκο να βαπτίσης. /-Έλα να κάμης αγιασμό και να μας μνημονέψης./ -Έλα και μιας Μαγδαληνής τον πόνο να γιατρέψης. / -Πάρε αυτό το βούτυρο, πάρε κι αυτό το μέλι, /πάρε κουρμάδες, κάστανα και λάδι δυο τουλούμια.../ ο γέρο παππά Γιακουμής για δώρο σου τα στέλλει,/ σου στέλλει κι ο παππά Φωκάς δέκα κουτιά λουκούμια./ -Έλα μαζί μας, Δέσποτα, να φας και να γλεντήσης, /και σήκωσε το χέρι σου για να μας ευλογήσης. /Όπου πατήσης, Δέσποτα, εκεί κι ευτυχία,/ Μαγδαληναίς από μπροστά και διάκοι από πίσω,/ οι άγγελοι τριγύρω σου πετούνε μ' αρμονία,/ και όταν ψάλλης, σου βαστούν τα Χερουβείμ το ίσο./ Κι εδώ η καλοπέρασις, παράς, τιμή μεγάλη,/ και βασιλεία ουρανών εις την ζωήν την άλλη. / Εμπρός λοιπόν με του Θεού την δύναμι, Δεσπόταις,/ συλλογισθήτε της τιμαίς και τα καλά τα τόσα,/ τον κύριον ημών Χριστόν, της πάπιαις και της κότταις,/ και το πουγγί σας λύσετε και δώστε όσα όσα./ Ε! αλά ούνα, αλά τρε, εις την δημοπρασία,/ για να μη χάσετε και σεις κι εμείς κι η Εκκλησία.

55 comments:

don basilio said...

... αρχηγός τση Εκκλησίας. Κλίνεται κατά το:
Ω τση Γαρζώναινας υιέ,
του Φερεντίνου σπέρμα
και του Γαρζώνη του φτωχού ανάστημα και θρέμμα.
Ή σμπαλάρω;
Επ' ευκαιρία, ωραίο το μοσκοβίτικο πορτρέτο. Ποίονε παριστάνει;

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

Ούτε σμπαλάρεις Don, ούτε σμπαρλάδος φαίνεσαι να είσαι. Αλλά κι εσύ ένα "τση" έβρηκες να γυρέψεις σε έναν τόπο που έχει γίνει ένας απέραντος ...Κορυδαλλός;

Unknown said...

Κι εγώ με όλο το θάρρος της σμπαρλάδας και ως αγγειό,μπορώ να συμπληρώσω έναν στίχο άλλου μεγάλου ποιητή: "Τα αγγειά γινήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι, και των ρουφιάνων τα παιδιά γινήκαν καπετάνιοι". Καλημέρα σας!

don basilio said...

Ναισκε αφεντάδες μου αλλά και ο σανός γένεται από την κροπία
(Σπόντα ενός πάλαι ζακυθινού ρασοφορεμένου το παρώνυμο Παπα-Σανός, όταν παιρνόντας από μία παρέα ακούστηκε από τον πάλαι ευεργέτη του και πλέον άσπονδο εχθρό του -οι αιώνες αντιγράφουσι...- η παρόλα 'Είδατε λοιπόν όπου γένουνται και οι σανοί παπάδες.
Όσο για τον Κορυδαλλό, Διονυσάκη, τι να πω. Οι κακοί βρέσκουνται στη φυλακή, sed quid custodiet ipsos custodes;

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

Δε μου λες Don Basilio,γνωριζόμαστε; Επειδή αυτό μόνο εσύ μπορείς να το ξέρεις, αφού κρατάς την ανωνυμία σου. Και κράτα τη όσο θες, αλλά κράτα παράλληλα και τα προσχήματα. Οι καιροί, ψυχή μου, με εμάς του πολιτισμού είναι πονηροί και άμα οι ζακυθινοί βλέπουν να με αποκαλεί, εμέ μεγάλον άνθρωπο, "Διονυσάκη", ένα 31χρονο από την Αγγλία, όπως λες πως είσαι στο προφίλ του blog σου, δε θέλουνε και πολύ για να μου κρεμάσουνε κουδούνια.
Και μπορεί να είναι οι κακοί στη φυλακή, αλλά οι χειρότεροι από δαύτους είναι απόξω. Νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

don basilio said...

Σε αποκαλώ Διονυσάκη κατά το ζακυθινό με την έννοια του σεβασμού και όχι της οικειότητας. Άρα το σκάνταλο θα ερχόταν από μοραϊτες. Πως λέμε Αφέντη σορ Τασάκη ή όπως έγραφε και ένας αλλοτινός αγιομαυρίτης (σήμερα θα τον λέγανε λευκαδίτη) Al Signor Conte Nicoletto Foscardi (στα 1818 ο κόντε Νικολέτος, γεννημένος στα 1739 σε παιρνούσε κάμποσες ,,, δεκαετίες).
Και ναι, έχει τύχει να γνωριστούμε σε κάτι ζακυθινοσύνες εδώ και εκεί.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

Σε ευχαριστώ, καμάρι μου, για το σέβας κι ας μη σε ξέρω. Όμως έχε το νου σου, γιατί το πας φυρί-φυρί να το προκαλέσεις το σκάνταλο. Πρώτα γράφεις πως η παραξήγηση θα ερχόταν από μοραίτες με όμικρον. Εννοείς δηλαδή παιδία από μόρους; Και τι δουλειά μπορεί να έχει ο Διονυσάκης με δαύτα, θα σκεφτεί ο άλλος! Πούλιο κάτου γράφεις "σε παιρνούσε κάμποσες δεκαετίες". Ευτυχώς, γιατί αν το έγραφες σωστά, δηλαδή το "πε" με έψιλον θα επήγαινε το μυαλό του ζακυθινού στο "σε περνάω", που φαντάζομαι πως, ως ρέκτης τση Ζάκυθος στη παραδοσική τση version που είσαι, θα ξέρεις τι σημαίνει. Όχι, παναπεί πως το 'σωσες, γιατί το "σε παίρνω" για τσι μωραίτες σημαίνει ό,τι και το "σε περνάω" για τσι ζακυθινούς. Βέβαια ψυχή μου το φόβο μάλλον πρέπει να τον έχουμε μοναχά από τσι μωραίτες, καθότι και οι ζακυθινοί μωραίτες έχουνε γένει πλέον!

don basilio said...

Ίσως υποσυνείδητα να προέκυψε το δεύτερο σμπάλιο, για να αποφύγω παρεξηγήσεις... Δεν είχα καμμία πρόθεση για παρηχήσεις των ρημάτων. Απλά η διατύπωση ότι ο κόντε Νικολέτος ήταν πρεσβύτερός σου μου παραφάνηκε λόγια. Τώρα η ορθογράφηση μοραϊτες, αντί του ιστορικού μωραϊτες μου κάνει λίγο καλύτερα από το μωραίτες που εμέ και στους ζακυθινούς φέρνει από ... καρναβάλια. Όσο για το αν γενίκανε οι ζακυθινοί μοραϊτες ή μωραϊτες, είναι μεγάλη κουβέντα και εγώ την ξεκινάω ευχαρίστως, αν μου κάνεις πάσα και δεν σεκάρουμε και το ρέστο αναγνωστικό κοινό.

Con respeto e onore

(don) Basilio

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

A,μίο κάρο, ή κουβεντιάζουμε ή μινάρουμε!Δε μπορεί να μου κόβεσαι για τη ζακυθινή παράδοση και έπειτα να μου θες το μωραίτη με όμικρον! Ούτε να τόνε συγχέεις με τη τιμημένη τη μορέττα μας!
Τώρα άμα θες κουβέντα λούνγκα για τα ντόπια πες το δικό σου το μπλόγκο να σου γράφω. Όχι για τίποτα άλλο, αλλά, εκτός από το αναγνωστικό κοινό, κινδυνεύουμε να σεκάρουμε και τσι δεσποτάδες με τόσα μπινελίκια που βάνουμε εδωπά από κάτου τσους!

don basilio said...

Άλλο παράδοση άλλο ορθογραφία. Πάντως μετά από εκειό που έκαμα με τον San Salvatore (και όχι τον Σανσαλβατόρη, πως λέμε Άη Σώστης, τανύν Cameo) δεν δικαιούμαι να ομιλώ. Οι δεσποτάδες πάλι δεν θα περίμεναν τα σχόλιά μου να σεκαριστούν, θαρρώ. Μπλόγκο ακόμα δεν αναθάρρεψα να κάμω. Είσαστε άλλοστε τόσοι μπλογκαδόροι ζακυθινού ενδιαφέροντος. Ίσως να την κάνουμε την κουβέντα σε κάποια μελλοντική συνάντηση.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

Μπα, τώρα το θυμήθηκες πως άλλο παράδοση κι άλλο ορθογραφία; Αν δεν κάνω λάθος η αλληλογραφία μας ξεκίνησε από ένα "τση", που στο κάτω-κάτω ήταν λάθος μου γλωσσολογικό κι όχι ορθογραφικό.
Δεν νομίζω, όμως, πως κάνεις καλά που δεν κάνεις μπλόγκο. Και έχεις πολλά πράγματα να πεις -και να ακούσεις- και θα σε βοηθήσει να αντιμετωπισεις την ξενητεία σου.

Unknown said...

Εγώ έχω να σας προτείνω, να βγούμε ούλοι παρέα όξω να παίξουμε πιτσικουλιές, εεε χιονοπόλεμο ήθελα να πω. Αν θέρτε, αφήστε και τσι μορέττες, μη χαθεί η ανωνυμία... βεραμέντε!

don basilio said...

Είναι παραδοσιακό να έχουμε επιλεκτική μνήμη, οι ζακυθινοσχετιζούμενοι όπου γης. Αλλά χαίρουμαι και να λέω και να ακούω.
Τώρα, dana μου, ευχαρίστως να παίζαμε πιτσικουλιές, αλλά και ο τιραμόλας να ήμουν δε θα μπορούσα να συμμετάσχω από το South Yorkshire. Άσε που και να είχαμε χιόνι -στουπούλα είχαμε εδώ και 2 βδομάδες, και να πέρναγε η μπαλούλα μου τη Μάγχη, θα την έκοφταν οι Άλπεις.
Όσο για το ποίος είμαι, ενδεικτικό είναι το παρακάτω http://www.imerazante.gr/imera/news/detail.php?ID=1715

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

Θα συμφωνήσω, για πρώτη φορά, με τον Don και θα διαφωνήσω με την Dan(a). Πέρα από τα τεχνικά προβλήματα του χιονοπόλεμου, αποστάσεις κλπ., θα αφήσουμε το προαιώνιο παραδοσιακό παιχνίδι της νήσου μας, το επιλεγόμενο "τι είσαι-τι είμαι" και θα καταφύγουμε για άλλη μια φορά στα ξενόφερτα; Γιατί αυτό παίζουμε εδώ. Ένα είδος πιγκ-πογκ ευφυολογημάτων, λογοπαιγνίων, υπονοουμένων και ηθελημμένων λεκτικών ακροβατισμών, που στην Ζάκυνθο παίζεται καθημερινά, από όλους και σε κάθε περίσταση. Ευτυχώς που υπάρχει κι αυτό και περνάει η ώρα. Το χιόνι ως προς την Ζάκυνθο είναι εισαγόμενο, όταν σε άλλους αιώνες το έφερναν από τον Αίνο της Κεφαλονιάς για να φτιάξουν παγωγό. Δεν μου φαίνεται να τους περίσσευε ώστε να παίζουν και χιονοπόλεμο! Τις πιτσικουλιές δε, τις πρωτακούσαμε από το Χάρρυ Κλυν,του οποίου το χιούμορ πόρω απέχει από το πηγαίο του κάθε ζακυνθινού. Όσο για το να βρεθούμε αντίρρηση δεν έχω, αρκεί να συγκεντρωθούμε κάποτε, και χωρίς μορέττες για όσους διαθέτουν. Όμως και να βρεθούμε, πάλι το ζακυθινό "τι είσαι-τι είμαι" θα ξαναπαίξουμε. Τι άλλο να κάμουμε; Να μιλήσουμε για τα πολιτικά της χώρας ή για το πως πάνε τα παιδία στο σκολειό τους; Όχι,να σας χαρώ, τα βαριέμαι αφόρητα αυτά τα θέματα!

don basilio said...

Είχα την εντύπωση, ότι συμφωνούσαμε σε περισσότερα, Εκδότα. Πάντως το τί είσαι- τι είμαι είναι όντως αντετάμπιλε, παραδοσιακό αν προτιμάτε. Αν πάλε βρισκόμασταν, νομίζω ότι θα είχαμε να πούμε περισσότερα από το πως πάνε τα παιδία σκολείο ή για τα πολιτικά. Όσο για τη μορέτα μου, αν η σπόντα ήτουνα για με (ξέρω, ξέρω τι παθαίνει όγοιος έχει τη μύγα και άλλα έντομα ή πετούμενα) νομίζω ότι με την παραπομπή στο άρθρο μου στην ΗΜΕΡΑ την επέταξα για τα καλά (στην έντυπη μορφή έχει και μίνι βιογραφικό). Καλή και δημιουργική εβδομάδα!

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

Διαφωνούμε συμφωνούντες ήθελα να πω. Έχεις δει εσύ ζακυθινούς να κάθονται σε ένα τραπέζι σιωπηλοί χωρίς να έχουν τι να πουν; Και ζευγάρι πενήντα χρόνια παντρεμένοι να είναι η πάρλα πάει σύννεφο.
Ομολογώ πως δεν έσπευσα να ψάξω για την ταυτότητά σου στην διεύθυνση που μας άφησες. Αλλά και τώρα που πήγα να δω πριν γράψω αυτό το σχόλιο, το google δεν με οδηγεί κάπου. Δεν χρειάζεται όμως, με τόσα που είπαμε είναι σα να σε ξέρω.

don basilio said...

Έτσι μάλιστα, διαφωνούντες συμφωνούντες. Και όντως ζακυθινούς μουγκούς σε μάωξη δεν απάντησα.
Όσο για το url, δεν χρειάζεται google, αν το μεταφέρεις ως έχει, ανοίγει η σελίδα κατ' ευθείαν.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Δ. ΧΡΥΣΟΒΙΤΣΙΩΤΗΣ λοιπόν, όπως είχα υποπτευθεί καίτοι δεν επαίρομαι πως διαβάζω βουλωμένο ηλεκτρονικό comment. Kαι δεν υπερβαίνω και κανένα εσκαμμένο, αφού εσύ μόνος σου απεκαλύφθης. Απλώς το γράφω να νετάρουμε, για να μην τρέχουνε και οι ρέστοι να το βρούνε μέσω Γλαρέτζας. Όχι τίποτ' άλλο, αλλά είδα σε ένα πόστο ενός άλλου μπλόγκου ότι η νέα γενιά των ζακυνθίων σε ρώταγε κατά πού πέφτει. Ιστορικός Τέχνης και... τι άλλο; Κάτι για Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών θυμάμαι...

don basilio said...

Δεν είχα αμφιβολία για τις ικανότητες για τα βουλωμένα γράμματα - είναι και αυτές στο DNA των ζακυθινών. BTW Η ΕΕΕ είναι παρελθόν εδώ και χρόνια, στη μεταεφηβεία ένα κάτι με είχε πιάσει. Ιστορικός τέχνης όχι τόσο. Το άρθρο είναι περισσότερο δουλειά βιβλικού ερευνητή (μαστεριωμένου μάλιστα και επίδοξου διδάχτορ εξ ου και ο ξενιτεμός στην παγωμένη, αλλά χωρίς χιovισμένη, προς το παρόν Ιγγλετέρα). Ελπίζω να σου άρεσε

Unknown said...

Είπα να σας αφήσω να "ρεντικουλάρετε", πριν πετάξω κι εγώ την κορώνα μου κι έτσι να έχω ράττο. Τόμου γλέπω πως εγινήκανε κι οι συστάσεις, θεωρώ πως είμαστε εντάξει. Κύριε Βίτσο, όπως φαίνεται θα είστε από το αφάλι τση Χώρας και δεν νογάτε από χιόνια στη Ζάκυθο. Συχωρέστε με όμως -το στούμπιντο- που σας έμπλεξα στη κουβέντα τσι πιτσικουλιές. Παρακαλώ και τσι δύο σας να με ενημερώσετε για το φεστίνι προκειμένου να μην έρθω με την παρτόρομπα και να μαγειρέψω τσίπουτα τση χρήσης,μία σοφιγαδούρα πάει να πει, μην τη βγάλουμε με πολέντα και μας γένει το φεστίνι κωλοφέστινο! Και το "τι 'σαι - τι 'μαι",καλό είναι, να σας χαρώ αλλά με κομμάτι μούτρα αλλιώς κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε σεμπιάδοι και να μας αρχινίσουμε στρατσίες. Τώρα για τσι μορέττες, ας μη μιλώ εγώ που την έχω φορεμένη ολοένα...

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

Σόρα Dana, για να πω την αλήθεια, μας έβαλες τα γυαλιά με τη χρήση της διαλέκτου. Και μάλιστα της καθομιλουμένης σήμερα, όχι εκείνης που συναντιέται σε παλιά βιβλία και κείμενα. Όντως, από τα βουνά δεν είμαι,αλλά τώρα που το λες θυμάμαι που το χειμώνα εκυτάζαμε κατά τα βουνά κι ελέγαμε "αμή για αυτό κάνει γλυκί, είναι τα βουνά χιονισμένα". Κι όταν μιλώ για εισαγωγή χιονιού και παγωτά, ε, στη Χώρα αναφέρομαι. Φαίνεται όμως ότι τώρα που χωριά και Χώρα γινήκαν ένα, η διευκρίνιση αυτή είναι απαραίτητη.

don basilio said...

Δε θέλω να χαλάσω το ήρεμο, φιλικό κλίμα που δημιουργήθηκε με την κορώνα τση Dana(ς), οπότε κρατιέμαι.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

Έσο ακράτητος! Αλλιώς πώς θα συνεχιστεί το "τι είσαι-τι είμαι"; Εκτός κι αν η Dana κρίνει πως δεν μπορεί να υπερασπισθεί τον εαυτό της -που δεν μου φαίνετεεεεεεεε- οπότε για λόγους ευγενείας απέναντι σε μία κυρία, κατά την παράδοση, πρέπει να κρατηθείς. Παρότι, όπως θα σου έλεγε ένας κοινός μας φίλος στρατηγός, με το να κρατιέσαι κινδυνεύεις να γίνεις ψυχρός!

don basilio said...

Ωραία τα λέει ο στρατηγός. Πάντως, δεν μου πέρασε ούτε κατά διάνοια ότι η Dana δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον ευατό της. Άπαγε της ... Απλά, Εκδότα μου, τα καθομιλούμενα ζακυθινά δεν ήταν ποτέ ομοιόμορφα, ούτε καν στη Χώρα. Γιατί άλλο ο Φόρος (Σινιορία), άλλο ο Πλατύφορος (Σιορία), άλλο οι Άη Σαράντες (Γειά σου) και άλλο ο Άμμος (Γειά χαρά σου). Τώρα το τι μιλούνε οι νεοζακυθινοί πάλε μεγάλοι κουβέντα είναι και ίσως επαληθευτεί η Dana ότι κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε σεμπιάδοι -αυτό τώρα, ακόμα και αν το χρησιμοποιούν οι νεοζακυθινοί δεν πολυκαταλαβαίνουν τι σημαίνει και με ποια άλλη λέξη του νεολογίου ισοδυναμεί. Όσο για τα μούτρα -και εκεί πήγαινε το ότι κρατιέμαι- πιστεύω ότι τα κρατάμε μία χαρά.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

Άκου Don Βασίλη για να ξηγιόμαστε. Για μένα η παλιά Ζάκυνθος απέθανεν κι ετάφη. Δυστυχώς, αλλά κι ευτυχώς. Είχε τα καλά της, αλλά είχε και κάτι κακάαααα. Οι αναπολήσεις είναι για να γελάμε. Το πρόβλημά μου είναι ότι, θανούσα, δεν άφησε στο πόδι της κάτι αντάξιό της. Ή τουλάχιστον δεν διαφάνηκε μέχρι σήμερα. Αντίθετα τα κακά της εθέριεψαν. Όμως εγώ ακόμη θεωρώ ότι υπάρχει ο σπόρος ζωντανός. Οι συνθήκες είναι που δεν τον ευνοούν να ξεπεταχτεί. Παρότι ελπιδοφόφα δείγματα έχουμε πολλά, ένα από αυτά είσαι κι εσύ. Όμως αν προκύψει κάτι καλό, εγώ, τουλάχιστον, θα το θεωρήσω αντάξιό του παλιού, μόνο αν είναι κάτω από τα σημερινά δεδομένα και, αν όπως στην ακμή τους οι ζακυνθινοί διανοούμενοι υπήρξαν πρωτοπορία, οι αντάξιοι γίνουν κι αυτοί πρωτοπορία του σήμερα. Όχι να αναμασάνε περσινά ξινά σταφύλια και μαραμένες δάφνες.

Unknown said...

Καιρός λοιπόν Αφεντάδες, να αποχωρήσει η χάρη μου από την κουβέντα σας. Σας επιβεβαιώνω ότι μπορώ μια χαρά να υπερασπιστώ τον εαυτό μου ως Κυρία αλλά είναι αλήθεια ότι συχνά στο παρελθόν, χρειάστηκα την βοήθεια άλλων και χαίρομαι ειλικρινά που την είχα. Βέβαια τούτο για εσάς είναι εντελώς αδιάφορο αλλά οφείλω να το αναφέρω για προσωπικούς λόγους. Με συμπαθάτε αν με την χωριατοσύνη μου, σας έριξα το επίπεδο της συζήτησης. Με συμπαθάτε που από τα παλαιά βιβλία και τα έγγραφα την μετέφερα στις ρούγες. Με συμπαθάτε που θεώρησα ότι μπορούσα να συμμετέχω στο "τι 'σαι - τι 'μαι" σας. Είναι προφανές πως δεν μπορώ, στερούμαι γνώσης. Πάντως, καλά επέρασα και σας ευχαριστώ αμφότερους. Να 'χετε την υγειά σας!

don basilio said...

Dana μου, κουτσούνα μου, δεν έριξες κανένα επίπεδο και η κουβέντα μία χαρά επήγε και μπορεί να ξακλουθήσει να πηγαίνει. Όσο είμαι μακρύα, μόνο από εδώ μπορώ να συνεχίζω. Αν έρθω στο πολυαγαπημένο, ευχαρίστως να δοκιμάσω και τη σοφιγαδούρα σου. Μη φοβάσαι και εγώ όξω από την καμάρα αίρω την όποια ζακυθινοσύνη μου. Ψυχή μου, μη φεύγεις, γιατί με κακοκαρδίζεις.
Διονυσάκη και πάλι συμφωνούμε. Οι πεθαμένοι με τσου πεθαμένους. Άλλο αν μου αρέσει να κάνω κουβέντες για πεθαμένου κόκκαλα που έλεγε και μια μακαρίτισσα πλέον θεία μου. Όσο για το δυναμικό υπάρχει -δεν περιαυτολογώ, γιατί εγώ στο Τζάντε πάω επισκέπτης και δεν μπορώ να κάνω πόλεμο δι' αλληλογραφίας, τύπου "Νιόνιο βάρει και εγώ πλερώνω" που έγραφα του vertzak. Ούτε το να αναμασάμε δάφνες μαραμένες βοηθάει. Ακόμα και η Πυθεία μάλλον δεν περιοριζόταν στο ιερό φυτό που ως γνωστόν ακόμα και στο αλλουμινόχαρτο δεν φέρνει ... έμπνευση.
Ζεστάθηκα ετούτες τση μέρες με τις παρόλες μας, κι ας έχει εδώ παγετό. Και θέλω να τσι συνεχίσουμε. Και να μην ξεχνούμε το moto του Ιονικού Κράτους AUSPICIUM MELIORIS AEVI (Οιωνός καλύτερης εποχής).

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

Παρότι θα ήθελα περισσότερους οιωνούς καλύτερης εποχής, για να ελπίσω πως αυτήν την εποχή θα προλάβω να την ζήσω, εντούτοις είμαι μάλλον σίγουρος πως θα έλθει.
Σόρα Dana, μην κάνεις κλαουνιαρίες. Το παιχνίδι "τι είσαι-τι είμαι" δεν παίζεται έτσι! Άμα ο καθένας κάνει κάθε τόσο γόλες, πώς να πάει παρακάτου; Και εν πάσει περιπτώσει, ποίος μας σε πείραξε ψυχή μου; Κουβέντα κάνουμε.

Unknown said...

Χα! Ώρα είναι να πιστέψατε ότι μπορεί και να έφευγα! Ως κατρουγυάλι όμως, έχω δικαίωμα να κάμω και καμπόσα κάτουρα ή και κιάσα - αν προτιμάτε. Don Basilio, με συμπαθάς αν σε κακοκάρδισα, δεν το είχα σκοπό! Κύριε Βίτσο, για να με "πειράξετε" πρέπει να έχουν και υπόσταση οι όποιες περιπαικτικές μομφές σας και στην προκειμένη, αυτό δεν ισχύει άρα ούλα καλά, αφού ούτε χωριάτισσα είμαι (και να ήμουν πάλι κακό δεν θα το θεωρούσα) ούτε ανίδεη περί της διαλέκτου μας. Κουβέντα κάνουμε και κουβέντα θα κάνουμε όσο υπάρχει τέτοια διάθεση, την οποία και θεωρώ δεδομένη, λόγω τση ζακυθινής μας φύσης. Προσκυνώ και ρεβεντσάρω!

don basilio said...

Ε, όσκε και αγγειό τση χρήσης, κυρά μου. Κιάσα να κάνεις όσα θες. Διάθεση υπάρχει πάντα. Εκδότα, δεν αναρτάς κανένα νέο, να πάρουμε αμπάριζα να προχωρήσει και η κουβέντα; Είδες και σε αυτό ζακυθινός είμαι, τύπου ξεκίνα εσύ και εμείς κοντά σου (Νιόνιο βάρει και εγώ πλερώνω: Ήταν δύο αδρέφια σκλήθρες ζακυθινές -τι άλλο, ο ένας το μυαλό και ο άλλος τα χέρια. Ο που τα χέρια πέτυχε όξω από το σπίτι τους κάπου προς την Κυρία των Αγγέλων αν θυμάμαι καλά, έναν καλό τους ... φίλο και τον αρχίνησε τσι ματσουκιές. Ο που μυαλό είχε ανέβει στον υποτυπώδη αναμινάλε που ήταν διαμορφωμένος σαν πιτσουνολόος, μισόβγαλε το κεφάλι του από μία παρεθυρούλα και τον εγκάρδιωνε με την παραπάνω ατάκα. Πλερώνω, ενν. για να βγει λαμπάντε στο κριτήριο. Οι παλιές καλές εποχές...

Βυτιναιος said...

Ωιμένανε τι έπαθα εγώ ο Μωραϊτης με σας τους μουρλούς! Τόσο πολυλογάδες είσαστε εσείς οι απέναντι; Διάβασα όλο το διάλογο, αλλά κατάλαβα τα μισά! :-D
Don basilio Χρυσοβιτσιώτη, μήπως κατάγεσαι από το Χρυσοβίτσι της Αρκαδίας, δίπλα στο Λιμποβίσι;
Οι κλαουνιαρίες τι είναι, αγαπητέ κύριε Βίτσε; Μου θύμισαν τις κλανιέρες, που έγραφε το προικοσύμφωνο της προγιαγιάς μου όταν ήρθε από τη Βυτίνα να παντρευτεί στα Βυτιναίικα.
Να 'στε καλά που με κάνατε και γέλασα.

don basilio said...

Είδες τι μου κάνεις, σορ Βίτσε μου; Να κάθομαι να εξηγάω τώρα, ότι ο πατέρας μου είναι Μωραϊτης, από το Σπάθηρι Γορτυνίας και η μάνα μου Ζακυθινιά από το Φλόκα Γαϊτανίου ΔΔ Δήμου Ζακυνθίων, πλέον περικαλώ, και ότι Ζακυθινός δεν γεννήθηκα αλλά εγίνηκα ... Η απωτέρα καταγωγή είναι από το Χρυσοβίτσι, όντως, αλλά μετακομίσαμε κατά παράδοση λόγω Ιμπραήμ. Και ήθελα να δω τι θα πει εκειό το χρυσό σου στόμα στον Βυτιναίο...

don basilio said...

Σπάθαρι ήθελα να πω, αλλά όταν πληκτρολογώ στο μπλόγκο αυτό με πιάνει ένα παράξενο μπατικουόρε και τρέμουν τα δάχτυλά μου

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

Eγώ Βασίλη μου, ψυχή μου, δεν σε μαρτύρησα! Οι συμπατριώτες σου χάρηκαν που σε είδαν και σε εχαιρετήσανε! Τι να σου κάμω καψερέ μου... Είναι και το επώνυμό σου παρλάντε! Ενώ άμα σε λέγανε Χριστοδουλόπουλο, ας πούμε, ή, έστω, Χρυσικόπουλο εμπόρειε να το μπαλώσουμε, αφού έχουμε και ζακυθινούς με αυτό το όνομα, διαπρέψαντες μάλιστα, οι μεν στα κάντα, οι δε στα Γράμματα.
Αγαπητέ μου Βυτιναίε, σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου. Και φαντάσου να μιλάγαμε τα κανονικά ζακυνθινά! Δεν θα καταλάβαινες τίποτα! Όμως είχαμε κι επίγνωση πως μας διαβάζουν κι ...αλλοδαποί, οπότε γράφαμε σε light μοτίβο. Κλαουνιαρία σημαίνει ζαβολιά. Εμείς τις κλανιέρες τις λέμε κλανιόλες. Και τις δίνουμε στη νύφη σετ με τα αναπαψούλια, επειδή είμαστε, βλέπεις, πάνω απ' όλα ιππότες!

don basilio said...

Εύγε σου, Ζακυθινέ μου (Βυτιναίε, είναι που ο σορ Βίτσος εσηκώθηκε με την καλή του. Αν ήτανε τσι ανάποδες είθε να ακούγαμε τσι βροντές εγώ εδώ που είμαι και εσύ εκεί που βρέσκεσαι). Παρηγοριέμαι, επ' ευκαιρία, σορ Εκδότα, με την ιδέα ότι το Σπάθαρι κανονικά είναι Σπάταρι (με ρίζα Σπάτα, όπως και τα της πάλαι Αττικής, κατά το Σκούταρι). Και ποίοι εποικήσανε το Τζάντε πρώτοι μετά το άδειασμα του 1483-5? Είναι αλήθεια ειρωνεία της τύχης ένας Μπάστας ή ένας Πλέσσας να βρίζουν τους Αλβανούς ... Για να μην το πάω μακρύτερα, και θυμηθώ την αταύτιστη ακόμα Ψωφίδα και τον οικιστή της το Ζάκυνθο. Και για να θυμηθώ την τέχνη μου, αλλά και τη ρητορεία της Φραντζέζικης Λιμπερτάς, ούλοι από τον Αδάμο καταγόμαστε, άσχετο αν κάποιοι τρώνε μπακαλάο αλιάδα και άλλοι κοτόπουλα παραγιομιστά

Βυτιναιος said...

Σπάτα, κοντοχωριανέ, υπάρχουν και στην Αχαϊα, με το προσκύνημα του Αγίου Νικολάου που ανήκει στη Μητρόπολη Ηλείας. Αλλά είναι "του Σπάτα", όχι "τα Σπάτα", όπως της Αττικής. Ο Μπούας Σπάτας ήταν ο αρχηγός των Αρβανιτών, με δικό του θυρεό.
Το όνομα Πλέσσας είναι μάλλος σλαβικής ρίζας. Πλες (το σ παχύ) λέγεται στις σλαβικές γλώσσες ο φαλακρός.
Ο φωτογράφος Μπάστας, αλήθεια, εξέδωσε το δεύτερο τόμο του Ζάντε; Δεν μπορώ να τον βρώ.
Το Χρυσοβίτσι επίσης, αγαπητέ συνέλληνα, είναι μάλλον κι αυτό σλαβικής ρίζας. Καμμιά σχέση με χρυσάφι δηλαδή.
Χάρηκα, κύριε εκδότα, για τη γνωριμία και τη συνομιλία.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

Αγαπητέ Βυτιναίε κάτι μου λέει πως εσύ είσαι περισσότερο ζακυνθινός από εμάς τους αυτόχθονες. Αν τηλεφωνήσεις στο 6944644368 θα το βρεις το "Ζante", που ψάχνεις. Κι εγώ χάρηκα που ανταλλάξαμε αυτές τις ηλεκτρονικές κουβέντες κι ελπίζω να μη χαθούμε.

don basilio said...

Και τα εξελληνισμένα ως τα Σπάτα της Αττικής είναι κανονικά του Σπάτα, αλλά είναι η τάση της ελληνικής στα τοπωνύμια να θέτει άρθρο ανάλογα με την κατάλληξη. Έτσι του Σπάθαρη ή στου Σπάθαρη γίνηκε το Σπάθαρι, ή κάτι πιο γνωστό, τα εξελληνισμένα Τίρανα, τα, είναι η Τιράνα, ή η Τιρόνα. Το Χρυσοβίτσι έχω τη γνώμη ότι έχει πρώτο συνθετικό το ελλ. χρυσός, και κατάληξη σλαβική -ίτσι, που θα αντιστοιχούσε στο χωριό. Αν όντως η αρχική γραφή είναι Χρυσοβίτσι.
Το όνομα Πλέσσας, Μπλέσσας, Μπλέττας ή και Φλέσσας, μου άναψε μία φουγκαρία, γιατί ο φέρων επέμενε να το ετυμολογεί από την Madam di Plessis ... Του διέφευγε το πλήρες όνομα του Ρισελιέ, που δεν είναι τίποτα άλλο από Armand Jean du Plessis de Richelieu, Cardinal-Duc de Richelieu. Θα είχε πάρει άλλη τροπή η κουβέντα.
Πάντως στη Ζάκυνθο οι Πλεσσέοι εγκαθίστανται ως stradioti μαζί με άλλες αρβανιτόρατσες.
Ο 2ος τόμος α δε σμπαλάρω, Διονυσάκη, είναι υπό έκδοση, ή έχω χάσει επεισόδια;
Καλημέρες και στους δύο από την ανεμόεσσα

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

Ναι, Βασιλάκη, υπό έκδοσιν είναι ο δεύτερος τόμος. Θα εκδοθεί κι αυτός από τον Αντώνη Μπάστα, κατ' εσέ Αρβανίτη.
Μέχρι πού θα πάνε τα σχόλια σε έτούτο εδώ το πόστο όμως; Έβγαλες τη φάουσα να ποστάρω άλλο, κι ενώ το έχω ποστάδο μέρες τώρα, παρότι αφορά τον επιστήθιό σου Vertzak, δεν εκαταδέχτηκε η χάρη σου να το σχολιάσεις. Καλά, εσύ ξέρεις, Θα δω να ποστάρω κανένα άλλο.
Κι αυτά για την Αγγλία, την ανεμόεσσα άστα. Έγινε πλέον κι αυτή σεισμόεσσα!

don basilio said...

Ναι, ψυχή μου, όπως έγραφα αλλού, εθυμήθηκα το Νιόνιο Νιονιάκη με το γλυκοτάραμα. Δεν είπα ότι είναι αρβανίτης ο Μπάστας. ΄Αλλο Αλβανός, άλλο αλβανίτης/αρβανίτης, και άλλο όσοι ξεκίνησαν κάποτε από την Αλβανία και βρέθηκαν στο Τζάντε από αιώνες. Μεγάλη κουβέντα. Το όνομα πάντως είναι δοξασμένο σε πολεμικά κατορθώματα στο πρόσωπο ενός Γώγου Μπάστα.
Στο post για τον Κρόνιο τι να σχολιάσω, εκεί οι εικόνες μιλάνε μόνες τους.
Εδώ απάντησα του Βυτιναίου.
Επ' ευκαιρία, η εκπαραθύρωση της Ιστορικής Εθνολογικής Εταιρείας για χάρη εντευκτηρίου των βουλευτάδων, σε συνάρτηση με όσες κλαουνιαρίες κάνουμε για το Τζάντε, θα ήταν ένα καλό post. Για το press.gr την υπόθεση δεν την έχω παρακολουθήση για να τη σχολιάσω. Πετάγομαι, όπου έχω να πω κάτι -συνήθως.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

Αφού βρίσκεις πως "η εκπαραθύρωση της Ιστορικής Εθνολογικής Εταιρείας για χάρη εντευκτηρίου των βουλευτάδων, σε συνάρτηση με όσες κλαουνιαρίες κάνουμε για το Τζάντε" είναι ένα καλό πόστο, κάτσε και γράφτο. Εκτός κι αν τηρείς κι εδώ την ζακυθινή παράδοση να κάνουν όλοι υποδείξεις και προτροπές κρατώντας την ουρά τους απόξω.

don basilio said...

Άδικο δεν έχεις, σορ Εκδότα, αλλά... Καλοφάωτο το ριζόγαλο (προκαταβολικά) και καλή χρονιά (more veneto)

Βυτιναιος said...

Η τοποθέτηση στον πληθυντικό ουδετέρου των εις -α τοπωνυμίων ξενικής προελεύσεως είναι τουλάχιστον αστεία, λές και υπάρχει λέξη το Σπάτο!
Τα Τίρανα ετυμολογούνται από την Τεχεράνη! Τα ίδρυσαν οι Τούρκοι σχετικά πρόσφατα. Οπότε προκύπτει αβίσατα το θηλυκό γένος. Αντιστοίχως, κανονικά θα έπρεπε να λέμε οι Βουκουρέστοι, αφού είναι πληθυντικός του οικογενειακού Μπούκουρ (σαν να λέγαμε οι Μπουκουραίοι). Παρεμπιπτόντως, μπούκουρι στα αρβανίτικα σημαίνει όμορφος, ενώ στα ρουμάνικα μπούκουρ σημαίνει χαίρομαι. Μία από τις χιλιάδες λέξεις που αποδεικνύουν την κοινή Θρακική κατάγωγή Αλβανών και Ρουμάνων.
Τηλεφώνησα στον Αντώνη Μπάστα. Γύρω στις 20 του μηνός θα βγει από το τυπογραφείο ο δεύτερος τόμος του Ζάντε.
Σιορ εκδότα διαμαρτύρεστε για τα 42 σχόλια, ε; Εγώ ο ανεπίσκεπτος, όταν έχω δύο σχόλια σε ανάρτησή μου, ανοίγω σαμπάνια! Αλλά το παλεύω.
:-D

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ said...

Χαίρομαι που βγάλατε άκρη με το "Ζante", καίτοι Βυτιναίος. Με το βιβλίο μόνο εννοείται, επειδή με το νησί ούτε κι εμείς οι τζαντιώτες δεν μπορούμε να βγάλουμε. Εξακολουθώ, ως καλός ζακύνθιος, να είμαι περίεργος σε σχέση με την πρεμούρα σας για το συγκεκριμένο τοπικό ιερό κι όσιο. Και βέβαια χαίρομαι για τα πολλά σχόλια και, φυσικά, δεν διαμαρτύρομαι γι αυτά. Το μακρυνάρι που δημιουργείται πιθανόν να είναι δύσχρηστο σε σας φοβάμαι και για αυτό και η προτροπή μου να σχολιάσετε και κανένα άλλο πόστο μου. Εκτός κι ας σας κομφίρει ο τίτλος αυτού "Ο υιός της αμαρτίας", οπότε πάω πάσο! Κι αν αισθάνεσθε τόση μοναξιά στο μπλόγκο σας, ευχαρίστως να σας κάμουμε ούλοι μας βίζιτα. Πάμετε παιδία;

don basilio said...

Ναι, Βυτιναίε μου, αλλά η ιστορική ορθογραφία τέτοια δεν ξέρει, και η γλώσσα έχει καμμιά φορά το δικό της humor, ειδικά ερρήμην κανόνων, όπως και η Ρομέηκη γλόσα που θα έγραφε ο Βιλλαράς πριν τα ξωφλήματα του 1800.
Σορ Εκδότα, τι να πω; Πάμε για ρεκόρ, όντως, αλλά σε κουβέντα να βρεσκόμαστε.

Βυτιναιος said...

Τώρα είναι δυνατόν να αφήσω αυτά ασχολίαστα;
Όπως θα καταλάβετε παρατηρώντας τους συνδέσμους του ιστολογίου μου, επεκτείνομαι, πέραν της Ηλείας, και στη γειτονιά: στην Αρκαδία, τη Ζάκυνθο, την Αχαϊα και τη Μεσσηνία. Αν δεν προσέξεις το γείτονά σου, ποιον θα προσέξεις; Και καλά η Αρκαδία, είναι η γενέτειρα των προπαππούδων μας. Η Ζάκυνθος όμως είναι η θέα μας, το νησί που ομορφαίνει τα ηλιοβασιλέματά μας. Άσε που είμαστε γεμάτοι Ζακυνθινούς. Γεμάτος ο τόπος με Λούντζηδες, Πατήρηδες, Κουρούμαλους και Βίτσους. Έχουμε στο χωριό μας σώγαμπρο Βίτσο από το Κατάκολο. Και βέβαια είναι και ο Άγιος που αγαπάμε πολύ και δίνουμε το όνομά του σε αγόρια και κορίτσια.
Είστε καλοδεχούμενοι όλοι στο ταπεινό μπλόγκο μου, μόνο που πρέπει να ανασκουμπωθώ και να σας τρατάρω τίποτα, ήγουν να γράψω κανένα κειμενάκι.
Don basilio, η αναφορά σου στο humor της ρομέηκιας γλόσας και στο Βηλαρά μου θύμισε ένα φίλο μου από την Τζύπρον, που μου είχε πει κάποτε, αν βρεθώ στη Μεγαλόνησο, να μην αποκαλώ τις επαύλεις βίλες, γιατί βίλα στα τζυπραίικα σημαίνει "το αντρίκιον όργανον". Οπότε βάλε με το νου σου τι όνομα βαρύ σαν ιστορία έφερε ο μέγας Ηπειρώτης ιατροφιλόσοφος και ποιητής!
Χαίρετε και καλή Αποκριά!

don basilio said...

Καλές Τρυνές, κουμπάρε. Αν και ο Βηλαράς ήτουνα Γιαννιώτης, αν δεν απατώμαι, οπότε το όνομα δεν ετυμολογείται από την κυπριώτικη βίλα

Anonymous said...

Κάτι ανάλογο με τη κερκυραικη παραφθορά της ιταλικής λέξης για τη βρώμα δηλαδή...

don basilio said...

Είναι κρίμα να μείνουμε στα 48 και να μην το στρογγυλέψουμε για 50 (σχόλια). Μετά θα αποτανθούμε στο γνωστό λίμπρο για τα ρεκόρ. Επ' ευκαιρία anonymous κορφιάτικα δε νογάω, άλλο από εκειά που συμπέφτουνε με τα δικά μας.

Anonymous said...

Δηλαδή, Basilio, αν τριγυρνάς σε κάποιο καντούνι των Κορφών και ακούσεις μια κορφιάτισσα να λέει "ουουουου τι πούτσα είναι ετούτη!!!" δεν θα καταλάβεις τι εννοεί;

don basilio said...

Με μπερδεύεις. Πούτσα λένε οι Κορφιάτες τη βρώμα;

Βυτιναιος said...

Κι ο βρωμιάρης πώς λέγεται στους Κορφούς δηλαδή; Το βρωμόπαιδο; Η γυναικεία βρισιά "βρώμα"; Το βρωμόσκυλο;
Ο Μπαμπινιώτης θα σκίσει ούλια τα λεξικά του!

Anonymous said...

Καλά τα ξέρεις λοιπόν τα κορφιάτικα Don Basilio, αφού δεν μπερδεύεις την πούτσα με τη βρώμα, κι ας αρνείσαι ότι τα ξέρεις!
Για δες λοιπόν, εσύ που έχεις τα ιταλικά λεξικά πρόχειρα, πως τη λένε τη βρώμα; Ή μήπως τα βενετσιάνικα λεξικά σου πρέπει να δεις; Και με την ευκαιρία λύσε και τις απορίες του Βυτιναίου.

don basilio said...

Δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα anonymous και το αν έχω ή δεν έχω λεξικά και το τι θα κάμω με τις απορίες είναι δική μου δουλειά

Anonymous said...

Μωρές παιδία εδώ κολάει ένα τραγουδάκι από το Βαφτιστικό ... Τον παλιόν εκείνον τον καιρό Ντουέτο ήτουνα αλλά μπορεί να γίνει και χορωδιακό!