ΥΠΕΧΩΔΕ ενόψει εκλογών

Ο Υπουργός Χωροταξίας κ. Γ. Σουφλιάς, εξάγγειλε ότι θα φέρει σύντομα στη Βουλή νομοσχέδιο, που θα λύσει πολλά από τα χωροτακτικά προβλήματα της Χώρας.

Α ς ελπίσουμε ότι, επιτέλους, θα περιλάβει στο νομοσχέδιο αυτό διάταξη, που να καλύπτει το νομικό κενό που προκλήθηκε το 2003 από άλλη τροποποίηση παραμονών εκλογών του Π.Δ. 24 του 1985 για τη εκτός σχεδίου δόμηση, της προκατόχου του κ. Βάσως Παπανδρέου αυτή τη φορά, όπου, πάνω στη φούρια αγνοήθηκε η αντίθεσή της με άλλους χωροτακτικούς νόμους όπως είναι εκείνοι που αφορούν Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου (Ζ.Ο.Ε) για την προστασία του περιβάλλοντος και ο νόμος περί Εθνικού Κτηματολογίου.

Συγκεκριμένα: με το νόμο 3212/2003 θεσμοθετήθηκε για την κατάτμηση οικοπέδου εκτός σχεδίου η προϋπόθεση ύπαρξης προσώπου τουλάχιστον 25μ. σε κοινόχρηστο, δηλ. δημόσιο, δρόμο. Προέκυψε θέμα πότε ένας δρόμος θα θεωρείται κοινόχρηστος, οπότε καθορίστηκε ότι θα πρέπει να είναι τέτοιος πριν από το 1923.

Όμως στις Ζ.Ο.Ε υπάρχουν εξαιρετικά αυστηρότερες προϋποθέσεις (πχ. αρτιότητα στα 20 στρ. αντί στα 4), όχι όμως αυτή περί μετώπου. Κι ο πρωτοετής της Νομικής γνωρίζει, πως ο ειδικός νόμος κατισχύει του γενικού, αλλιώς δεν θα είχε λόγο ύπαρξης κι εφαρμογής. Άλλωστε ο νομοθέτης, αν θεωρούσε πως χρειαζόταν κι ο όρος αυτός μέσα στους αυστηρούς αυτούς νόμους, θα τον τοποθετούσε κατά την συγκρότησή τους ή , τέλος πάντων, αν απαιτείτο και σε αυτούς, έπρεπε να αναφερθεί ρητά στην τροποποίηση του 2003, που τον επέβαλε.

Από την άλλη, μπορεί μεν το Εθνικό Κτηματολόγιο να μην ολοκληρώθηκε, αρκετές όμως περιοχές της χώρας έχουν ενταχθεί σ’ αυτό τα τελευταία χρόνια, αφού έγιναν καταγραφές, ενστάσεις και εκδικάσεις τους και παρήλθαν οι από το νόμο πολυετείς προθεσμίες. Στις περιοχές αυτές πλέον, σύμφωνα με το Νόμο του Κράτους 2664/1998, για να γίνουν συμβόλαια απαιτείται να προσκομισθεί στον συμβολαιογράφο Κτηματολογικό Φύλλο, με τις σφραγίδες των ειδικών υπηρεσιών που έχουν συγκροτηθεί. Το έγγραφο αυτό είναι αναγκαίο και ικανό για να αποδείξει τον ιδιοκτήτη του οικοπέδου. Επιπλέον κάθε ιδιοκτησιακή μεταβολή υποχρεωτικά μεταγράφεται στα Κτηματολογικά Βιβλία πλέον, κι όχι στο Υποθηκοφυλακείο.

Ενώ όμως το Κράτος εξασφαλίζει με το Κτηματολόγιο με οριστικό κι απόλυτο τρόπο την ιδιοκτησία των ιδιωτών στις περιοχές όπου υπάρχει, το ίδιο αμφισβητεί τη δική του ιδιοκτησία εκεί. Έστω κι αν στο Κτηματολογικό Βιβλίο αναφέρεται δρόμος ως Δημόσιος και όλοι οι όμοροι του δρόμου ιδιώτες έχουν αποδεχθεί την κυριότητα του Δημοσίου, οι Πολεοδομίες, (παρά την προς αυτές Εγκύκλιο 8 της Γενικής Διεύθυνσης Πολεοδομίας του 2005) την αμφισβητούν και στέλνουν τους ιδιώτες να βρουν τρόπους, συνήθως δικαστικούς, να αποδείξουν πως ο κατά το Κτηματολόγιο, δηλ. κατά το νόμο, δημόσιος δρόμος είναι …δημόσιος, με τη διαδικασία πως ήταν από το 1923! Επιπλέον δε ότι έχει κηρυχθεί δημόσιος από το Νομάρχη.

Ξέρουμε πως τους ελληνικούς δρόμους τους χάραξαν και τους διεύρυναν, όχι νομαρχιακά ρυμοτομικά σχέδια, αλλά οι κοινωνικές ανάγκες και πως σε ελάχιστες περιπτώσεις οι Νομαρχίες μπήκαν στον κόπο να …κηρύξουν, έστω και εκ των υστέρων τους δημόσιους δρόμους ως ιδιοκτησία τους! Έτσι λοιπόν, ακόμα και με αποδεικτικό το Κτηματολόγιο, οι ιδιώτες δεν μπορούν να κατατμήσουν τα οικόπεδά τους.

Τόσο οι Πολεοδομίες όσο και στο ΥΠΕΧΩΔΕ, δέχονται την ύπαρξη των παραλογισμών του πράγματος, αλλά δηλώνουν πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, επειδή ξεχάστηκαν να περιληφθούν οι σχετικές διευκρινίσεις στο νομοσχέδιο της κ. Β. Παπανδρέου, το 2003. Και, φυσικά, μέχρι σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, κανείς αρμόδιος δεν μπήκε στον κόπο να λύσει το θέμα με μια από τις τόσες τροπολογίες που καθημερινά κατατίθενται στη Βουλή!

Αποτέλεσμα: Κάθε Πολεοδομικό γραφείο, σε όλη την Ελλάδα, κάθε υπάλληλός του, αποφασίζουν πότε έτσι και πότε αλλιώς κρίνοντας κατά το δοκούν.

Στην Ζάκυνθο, για παράδειγμα, όπου μια μεγάλη περιοχή και σε Ζ.Ο.Ε είναι ενταγμένη και στο Εθνικό Κτηματολόγιο, έχουμε το φαινόμενο, ο ένας υπάλληλος να εκδίδει πολεοδομική άδεια κατά τον ειδικό νόμο περί ΖΟΕ, να αλλάζει ο υπάλληλος και να ανακαλεί την ίδια άδεια κατά το γενικό νόμο του 2003! Στο μεταξύ ο ιδιώτης να έχει νομιμότατα κτίσει και να έχει κάνει προσύμφωνο πώλησης των κτισμάτων. Οπότε να γεννώνται μια σειρά δικαστικών διεκδικήσεων, όπου έχουν όλοι δίκιο, με αποτέλεσμα, εκτός από τις καθημερινές αντεγκλήσεις στο Πολεοδομικό Γραφείο να φορτώνονται ακόμη περισσότερο τα πινάκια των Διοικητικών, Πολιτικών και Ποινικών Δικαστηρίων. Χαρακτηριστική είναι η διατύπωση πρόσφατου υπηρεσιακού εγγράφου της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων προς το ΥΠΕΧΩΔΕ, (Αρ. Πρωτ. 2657/1.3.07), με το οποίο το καλεί να λάβει θέση για το χάος αυτό: «επισημαίνοντας τη σοβαρότητα του θέματος που έχει προκύψει, από τη διάσταση απόψεων των εμπλεκομένων υπηρεσιών».

Κατά τα άλλα αυτό ονομάζεται λειτουργία χώρας πλήρως ενταγμένης στη Ευρωπαϊκή Ένωση, που θέλει επενδύσεις, οικονομική ανάπτυξη, θέσεις εργασίας κλπ.

Εκτός κι αν το αλαλούμ διατηρείται σκοπίμως. Ποιόν όμως μπορεί να ωφελεί αυτή η κατάσταση; Τουλάχιστον, όχι το Κράτος, την Οικονομία και τους πολίτες.