Η γλώσσα αποτυγχάνουσα αλήθειες δείχνει

Φωτογραφία του bloger ale, ηλεκτρονική διεύθυνση:
http://www.lifo.gr/blogs/u1299/5502.html#blogtop





Αποτελεί κοινοτοπία το ότι δεν υπάρχει πιο ζωνταντό πράγμα σε έναν πολιτισμό από την γλώσσα του. Όμως οι λέξεις που χρησιμοποιεί ένας λαός σε μια φάση της ιστορικής του πορείας, αποτελεί και τον αψευδέστερο μάρτυρα του επιπέδου των ποιοτικών χαρακτηριστικών αυτής της κοινωνίας στην δεδομένη ιστορική περίοδο. Το βαρόμετρο για το το επίπεδο της κοινωνικής ηθικής, της ανθρωποκεντρικότητας ή των άλλου είδους προτεραιοτήτων, της αισθητικής, του βάθους και του εύρους της σκέψης των ανθρώπων της.
Είναι εύκολο να πάρει κανείς ένα δείγμα του τρέχοντος ελληνικού λόγου του σήμερα, αρκεί να κάνει ένα ζάπινγκ (λέξη που κι αυτή προσδιορίζει πολλά από τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα) στα κανάλια. Εκεί δηλαδή που ο λόγος είναι προφορικός, χωρίς την παρέμβαση των επιμελητών και διορθωτών της έντυπης δημοσιογραφίας.
Ας πάρουμε ένα πρόσφατο παράδειγμα. Πριν μια ακριβώς εβδομάδα ένα αυτοκίνητο που οδηγούσε ένας νεαρός στη Συγγρού με πολύ μεγάλη ταχύτητα, βγήκε από το δρόμο και έπεσε πάνω σε ένα στέγαστρο στάσης λεοφωρείων. Το αποτέλεσμα ήταν να βρουν το θάνατο δύο εικοσάχρονα κορίτσια κι ένα πενηνταπεντάχρονος άνδρας. Όπως ήταν φυσικό το περιστατικό ήταν ένα από τα κύρια θέματα όλων των καναλιών τη Δευτέρα το πρωί. Ας δούμε λοιπόν πώς αντιμετωπίστηκε από τις πρωινές εκπομπές, όχι τα ‘πρωινάδικα’, για τις δημοσιογραφικές εκπομπές λέμε:
• Διοικητής νοσοκομείου αναγγέλει σε απευθείας σύνδεση το θάνατο και του δεύτερου από τα δύο κορίτσια. Ο δημοσιογράφος παρουσιαστής ζητά λεπτομέρειες για το πόσο σοβαρά είχε τραυματιστεί ώστε να μην μπορέσει να επιβιώσει παρά τις προσπάθειες των γιατρών. Ο Διοικητής εξηγεί. Κι ο παρουσιαστής συντετριμμένος αναφωνεί: «Τόσο πολύ το στραπατσάρησε το κορίτσι ο ασυνείδητος ο οδηγός ε;»
• Ρεπόρτερ έχει πάει στον τόπο του συμβάντος. Δίπλα του δύο στελέχη της Τροχαίας, ένας υψηλόβαθμος και μια γυναίκα αστυνόμος. Η δεύτερη περιγράφει το συμβάν: «Το αυτοκίνητο έσκασε εκεί και εν συνεχεία ήλθε κι έσκασε εδώ». Ο πρώτος πληροφορεί τι έγινε με τον οδηγό: «Ασκήθηκαν οι κατηγορίες από τον Εισαγγελέα».
• Προηγουμένως ο παρουσιαστής είχε πει στο ρεπόρτερ: «Βρίσκεσαι στο τόπο του συμβάντος και έχεις και δύο καλεσμένους». Με το «καλεσμένους» εννοούσε τους δύο αστυνομικούς. Τώρα πού τους κάλεσε, αφού στο συγκεκριμένο τουλάχιστον σημείο της Συγγρού, ούτε κατοικία του ήταν, ούτε τόπος εργασίας του, είναι άγνωστο. Όπως άγνωστο είναι και το τι τους κάλεσε να γιορτάσουν. Ρεπορτάζ έκανε ο άνθρωπος και ρωτούσε τους αρμόδιους.
• Σε άλλο κανάλι ο παρουσιαστής και ο ρεπόρτερ μιλούν για το γεγονός και το αναφέρουν συνεχώς ως «ατύχημα». Πόσους δηλαδή νεκρούς ήθελαν για να το πουν δυστύχημα; Κι μόνο ένας να είναι ο νεκρός δεν μπορούμε να μιλάμε απλώς για ατύχημα.
• Στη συνέχεια το κλίμα γίνεται ξαφνικά φαιδρό και προχωρούν στο επόμενο θέμα, που ήταν τα αθλητικά ή ο κύριος τίτλος σκανδαλοθηρικής εφημερίδας.

Σημειωτέον ότι αναφερόμαστε σε μεγάλα κανάλια και σε επώνυμους δημοσιογράφους, συνεπώς δεν συντρέχουν οι συνθήκες που συνήθως διεκτραγωδούνται και φορτώνονται τα βάρος των ανομημάτων, όπως πχ. «δίνουν ένα μικρόφωνο σε κάτι παιδάκια και τα βάζουν να τρέχουν».

Κι ο ευαισθητοποιημένος τηλεθεατής αναρωτιέται τι να σημαίνει άραγε:
• Το να περιγράφεις τη σωρό μιας νέας γυναίκας, η οποία μάλιστα μόλις έχει ξεψυχήσει ως «στραπατσαρησμένη»;
• Να εκπροσωπείς το Κράτος και να περιγράφεις την θανατηφόρα πρόσκρουση ενός αυτοκινήτου, με τον τρόπο που θα το έκανε κάποιος παλιός ρεμπέτης;
• Να ηγείσαι της Τροχαίας και να δείχνεις ότι δεν ξέρεις πως οι κατηγορίες απαγγέλονται και ότι εκείνο που ασκείται είναι οι διώξεις;
• Το να προσπαθείς να συγκινήσεις ως τηλεπαρουσιαστής τους θεατές και να τους ευσθητοποιήσεις για τις συνέπειες της αντικανονικής οδήγησης και μονομιάς να αλλάζεις ύφος και να είσαι μέσα στην τρελλή χαρά; Χάθηκε λίγη προσοχή στην διαδοχή των θεμάτων; ΄Ηταν ανάγκη να φανεί ότι ο δραματικός τόνος ήταν μόνο για την τηλεθέαση;

Ανάλογη κατάσταση υπάρχει στις διάφορες εκπομπές που εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο προς άγραν διαφήμισης. Όμως εδώ υπάρχουν δύο δικαιολογητικά. Το πρώτο ότι οι εκπομπές αυτές σου δείχνουν από την αρχή τι είναι κι ανάλογα με το τι θέλεις τις παρακολουθείς ή όχι. Το δεύτερο πως οι κατασπαραζόμενοι πάνε εκεί σε μεγάλο βαθμό με τη θέλησή τους; Ενώ, φαντάζεστε πώς θα αισθάνθηκαν οι γονείς ή οι συγγενείς των θυμάτων, που έπεσαν στο στόμα της τηλεόρασης από ένα τόσο δραματικό γεγονός, ενώ άκουγαν να λένε τα νεκρά παιδιά τους «στραπατσαρισμένα»; Όμως στις ειδησεογραφικές εκπομπές απαιτείς ενημέρωση με ήθος, σοβαρότητα, και σεβασμό σε ό,τι αφορά στην ανθρώπινη υπόσταση.

Το όλο ζήτημα θα μπορούσε να είχε να κάνει με εκφραστικό λάθος ή με άγνοια. Αν και δεν μπορεί κανείς να καταλάβει πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που πραγματικά θλίβεται, συναισθάνεται και σέβεται να κάνει τέτοια λάθη. Επειδή εδώ δεν χρειάζονται γνώσεις αλλά ευαισθησία. Μια ματιά να ρίξουμε στο τι λυρικές εκφράσεις έχει επιδαψιλεύσει το δημοτικό τραγούδι στο θάνατο και στους νεκρούς μπορούμε να κταλάβουμε.
Μόνο που ό,τι τα τελευταία χρόνια θεωρείται λαικό, δεν έχει να κάνει με ό,τι θεωρεί λαικό ο ίδιος ο λαός. Αντιθέτως, έχει επιστρατευθεί από όσους θέλουν να φαίνονται λαικοί, όπως πολιτικούς, δημοσιογράφους κλπ., το ύφος κι ο λόγος του μαχαλόμαγκα και του κουτσαβακισμού, που κάθε άλλο παρά στοιχεία του λαικού πολιτισμού αποτελούν. Είναι «περιθώριο» καταδικασμένο από το λαικό λόγο, που διαθέτει πάντα λεπτότητα, σεμνότητα, ειλικρίνεις κι καλαισθησία.
Η μόνη ευαισθησία που βλέπει κανείς να εμφανίζεται στους τηλεοπτικούς δημοσιογράφους, αλλά και σε εκείνους της έντυπης δημοσιογραφίας, ευαισθησία ψευδεπίγραφη, είναι ο φόβος τους να προφέρουν τη λέξη θάνατος. Έτσι ακούς κατά κόρον εκφράσεις του τύπου «έφυγε» ή «έχασε τη μάχη με τη ζωή» (sic) κλπ. Αν, αντί για αυτήν τη θανατοφοβία είχαν συνειδητοποιήσει την παντοδυναμία και το πανανθρώπινο του θανάτου, θα ήταν ασφαλώς σε θέση να σέβονται περισσότερο τον ανθρώπινο πόνο.

πολιτιστική χορηγία ή χορηγία πολιτισμού;

«Ο πολιτισμός είναι ακριβός». Μότο, που στις αγορεύσεις και στις δηλώσεις των "αρμοδίων" -ο θεός να τους κάνει- βουλευτών και των υπουργών πολιτισμού βαριόμαστε να το ακούμε.

Ακριβός για ποιόν; Για το κοινό ίσως; Ένα εισιτήριο κινηματογράφου κοστίζει όσο κι ένα ποτό σε μπαρ. Ένα βιβλίο όσο πληρώνει το άτομο σε χασαποταβέρνα. Ό,τι δαπανήσει κάποιος για μια θεατρική παράσταση θα δαπανήσει ένας άλλος για τσιγάρα δύο-τριών ημερών. Κι εν πάση περιπτώσει, όταν τα τελευταία χρόνια συνηθίσαμε να χρυσοπληρώνουμε τις μάρκες στα ρούχα και τα παπούτσια, να αλλάζουμε κινητό μια-δύο φορές το χρόνο και αυτοκίνητο μόλις αλλάξει το μοντέλο, μάλλον η μειωμένη ζήτηση πολιτιστικών αγαθών δεν οφείλεται σε οικονομική ανεπάρκεια του κοινού, αλλά σε μια προσπάθεια των τελευταίων χρόνων απομάκρυνσής του από το ουσιαστικό και το ποιοτικό.

Μήπως όμως ο πολιτισμός είναι ακριβός για τους διοργανωτές του; Παρόλα τα συνήθη από αρχαιοτάτων χρόνων στις εμπορικές πιάτσες παράπονα για κεσάτια, ελάχιστοι είναι οι εκδοτικοί οίκοι που έκλεισαν από έλλειψη πελατείας, παρότι βγαίνουν πια περισσότεροι από επτάμισυ χιλιάδες νέοι τίτλοι βιβλίων ετησίως. Κανείς θεατρώνης δεν άλλαξε επάγγελμα, αντίθετα κάθε περίοδο ανεβαίνουν στο ελεύθερο θέατρο νέα έργα , ενώ ολοένα αυξάνονται οι μουσικές σκηνές. Ακριβός ή φτηνός λοιπόν ο πολιτισμός ως επιχείρηση λίγες φορές προκαλεί φαλιμέντο σε έναν συγκροτημένο και νουνεχή ιδιώτη επιχειρηματία.

Αντίθετα, πάντοτε σχεδόν βγαίνει ελλειμματική η πολιτιστική επιχείρηση που έχει αναληφθεί από το κράτος ή από φορέα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι αιτίες γνωστές, αρκεί κανείς να θυμίσει την επισήμως ομολογημένη διαπίστωση ότι η τοπική αυτοδιοίκηση αποτελεί το χώρο όπου κυρίως ανθεί η διαφθορά, χωρίς να σημαίνει πως πάντα αυτή είναι η αιτία. Είναι κι άλλες. Οι συστηματικές, πχ. τοποθετήσεις ως επικεφαλής καλλιτεχνών, αλλά και ασχέτων από τον πολιτισμό αντί για πολιτιστικούς managers . Η αδιαφορία για την επίτευξη κέρδους –«δεν είναι δικά μας λεφτά, του κράτους είναι»- και για δημιουργία συνθηκών άντλησης οικονομικών πόρων, πχ. από οργανωμένα πωλητήρια μουσείων. Η έλλειψη μέριμνας για δουλειά υποδομής και η αποθέωση της αρπαχτής, ιδίως κατά τους θερινούς μήνες.

Τι να σου κάνει ένας νόμος περί χορηγιών, ο οποίος όλο ψηφίζεται, μα δεν λέει να εφαρμοστεί; Αλλά και να εφαρμοστεί, αν δεν αλλάξουν δομές, νοοτροπία, πρόσωπα και στοχοθετήσεις, με το νόμο περί χορηγιών, θα οδηγηθούμε σε μιαν επιπλέον αιμορραγία του κρατικού ταμείου, αντί για μετάγγιση ζωής στις καλλιτεχνικές δραστηριότητες.

Ένα είναι το σίγουρο: ότι το κράτος θα πρέπει να πάψει να αποτελεί το χορηγό του κάθε ηθοποιού, κινηματογραφιστή ή χορευτή, που περνάει μια ζωή (και κότα) ως κρατικοδίαιτος και αν δεν καταφέρνει να συντηρηθεί από την αγορά, όπως κάνουν άλλοι παραγωγοί πνευματικών αγαθών (πχ. βιβλίων), τουλάχιστον ας προσεκλύσει το ενδιαφέρον ιδιωτών πρόθυμων -ο καθένας για το λόγο του- να τον επιχορηγήσουν.

Όταν τα σκουπίδια κάνουν ...και καλό

Να που καμμιά φορά τα talent shows μπορούν να βγουν σε καλό. Ο Paul Potts, ένας υπάλληλος σε κατάστημα που πουλούσε κινητά στο Bristol της Βρεταννίας αποφάσισε να πάει στον διαγωνισμό "Βρεταννία έχεις Ταλέντο" και να τραγουδήσει την άρια Nessun Dorma από την Τουραντώ του Πουτσίνι!

Επόμενο ήταν η κριτική επιτροπή να τον περάσει για ψώνιο. Μόλις άκουσαν για Όπερα άρχισαν τα τρια μέλη της τα, όλο νόημα και χλεύη, βλέμματα και τα γελάκια. Έπεσαν έξω!

Ο αυτοδίδακτος, αλλά εξαιρετικά ταλαντούχος, ντροπαλός νεαρός, με την κάθε άλλο παρά trendy παρουσία, αποθεώθηκε, πρώτα από το κοινό και έπειτα, από τη συγκινημένη επιτροπή.

Ο Paul Potts ήταν ο νικητής και όλου του διαγωνισμού και πήρε το βραβείο των 100.000 λιρών. Σήμερα όλη η Αγγλία μιλά για αυτόν. Το Δεκέμβριο θα δώσει ρεσιτάλ στο Royal Variety Performance, ενώ η SONY BMG του έβγαλε ήδη cd.

Μιλάμε, βέβαια, για μια χώρα όπου, παρότι δεν πάει πίσω και από τηλεοπτικά σκουπίδια, η σοβαρή τέχνη εκτιμάται. Δείτε παρακάτω τρία videos από την εκπομπή με τον τελικό, την πρώτη εμφάνιση του Paul Potts και τον ημιτελικό του διαγωνισμού.

BGT FINAL -Paul Potts high quality video/sound

Paul sings Nessun Dorma high quality video/sound

Paul Potts Semi Final winning performance High Quality V/S

Και cd ROM οι αρχαίοι έλληνες!

Αρχαιοκάπηλοι υπάρχουν πλέον διαφόρων ειδών. Που τους ακούμε καθημερινά να τερατολογούν και τους ανταμείβουμε με βουλευτικά έδρανα, αφού πριν, αγοράσουμε τα βιβλία τους ή πάμε στις σχολές τους να ανακαλύψουμε ότι οι αρχαίοι έλληνες είχανε πάει στο φεγγάρι.

Τυχαίνει όμως να υπάρχει και η κυρία Marianne McDonald, αμερικανίδα ελληνίστρια καθηγήτρια κλασικών σπουδών στο πανεπιστήμιο Irvine, στην Καλιφόρνια. Στο τέλος αυτού του post μπορείτε να δείτε τους τίτλους των 222 εργασιών, βιβλίων, άρθρων κλπ. , που έχει μέχρι σήμερα δημοσιεύσει. Αν αντέχετε τον κόπο τους διαβάζετε. Την ξέρουν αρκετοί στους φιλολογικούς κύκλους της Ελλάδας, μάλιστα συνηθίζει να λαβαίνει μέρος, σχεδόν κάθε χρόνο, στο Συμπόσιο Αρχαίου Δράματος που διοργανώνεται το καλοκαίρι στους Δελφούς. Πολλοί περισσότεροι ελληνιστές την ξέρουν στο εξωτερικό. Σίγουρα χιλιάδες ασχολούμενοι με τα ελληνικά κλασικά κείμενα, ξένοι ή έλληνες, βρήκαν στο έργο της σανίδα σωτηρίας, πολλές φορές. Σίγουρα επίσης αγνοεί ακόμα και το όνομά της το 99% των φιλολόγων καθηγητών, που διδάσκουν στα σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης της χώρας μας , όλοι εκείνοι που κατεβαίνουν όλο το χειμώνα μέχρι το Σύνταγμα για να διαδηλώσουν για κάτι ημίωρα, που τους τα άφησαν απλήρωτα. ΄Οχι για τα ιδιαίτερα που κάνουν θησαυρίζοντας, ούτε για το ότι τα παιδιά που βγάζουν είναι αγράμματα.

Θα την αγνοούσα, πιθανόν, κι εγώ, αφού σπάνια θα γράψει για αυτήν ελληνική εφημερίδα και δεν νομίζω ποτέ να την έχει δείξει κανένα κανάλι. Ενώ την Γωγώ Μαστροκώστα και τις συναδέλφισσές της τις ξερουμε όλοι. Τυχαίνει όμως να την γνωρίζω, δεδομένου ότι όσα βιβλία της εκδίδει στα ελληνικά τα εκδίδει από τις εκδόσεις "Περίπλους".

Το πρώτο cd που δεν περιείχε μουσική υπήρξε ο Ίβυκος, που δημιουργήθηκε με το ηλεκτρονικό πρόγραμμα ο TLG, που σημαίνει Thesaurus Linguae Graecae. Περιέχει τα άπαντα των ελλήνων συγγραφέων, από τον 8ο αιώνα π.Χ. μέχρι το 16ο μ.Χ αιώνα. Για να δημιουργηθεί χρειάστηκαν 28 χρόνια, από το 1972 μέχρι το 2000. Επειδή το σχεδίασε και το υλοποίησε η κ. ΜcDonald, χρειάστηκαν και τα ανάλογα χρόνια από τη ζωή της, τα καλύτερά της χρόνια δηλαδή, αφού όταν το ξεκίνησε ήταν μόλις απόφοιτη αρχαίας ελληνικής φιλολογίας.
Στον Ίβυκο περιέχονται 76 εκατομμύρια τύποι λέξεων της αρχαίας, ελληνιστικής και μεσαιωνικής ελληνικής γλώσσας σε κείμενα από τον Ομηρο μέχρι το Γεώργιο Φραντζή στην τουρκοκρατία.

Το "TLG Project" ξεκίνησε με την καθοδήγηση του καθηγητή Theodore F. Brunner, ο οποίος διηύθυνε το "TLG" από το 1972 μέχρι το 1998, οπότε συνταξιοδοτήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Irvine. Η προσπάθεια είχε τη συμπαράσταση του David W. Packard, που με το επιτελείο του κατασκεύασαν την αναγκαία τεχνολογική υποδομή. Έπρεπε να γίνει η δουλειά από την αρχή. Δεν υπήρχε κάτι έτοιμο. Έπρεπε να γίνει δηλαδή η καταγραφή, η διόρθωση, η ανεύρεση και η επεξεργασία των αρχαίων ελληνικών κειμένων. Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν η εξεύρεση. Πάπυροι και περγαμηνές από ολόκληρη τη Γη φωτογραφήθηκαν και στάλθηκαν στο Πανεπιστήμιο. Τα έργα των Ελλήνων συγγραφέων έπρεπε να δακτυλογραφηθούν λέξη λέξη, καθώς η χρήση scanner δεν ήταν διαδεδομένη ακόμη.

Το αποτέλεσμα είναι έανς δίσκος 11.000 έργων και 3.000 συγγραφέων που συγκροτούν μια βάση δεδομένων 76.000.000 ξεχωριστών τύπων ελληνικών λέξεων, ένα cd 614 MB, που ο καθένας μπορεί να βάλει στο pc του και να διαβάσει όλα τα έργα των αρχαίων, ελληνιστικών, μεσαιωνικών και βυζαντινών συγγραφέων στο πρωτότυπο.'

Ετσι δημιουργήθηκε η μεγαλύτερη, ίσως, ψηφιακή τράπεζα κειμενικών δεδομένων του κόσμου, που περιέχει τα μείζονος σημασίας έργα για την ανάπτυξη της δυτικής σκέψης. Σήμερα, διευθυντική θέση στο πρόγραμμα κατέχει και μια Ελληνίδα, η καθηγήτρια κ. Μαρία Παντελιά.

Για το εγχείρημα αυτό απαιτήθηκε και ένα τεράστιο ποσό χρημάτων. Η κυρία MacDonald κατέθεσε για τον σκοπό αυτόν στο Πανεπιστήμιο με την έναρξη του προγράμματος, ένα εκατομμύριο δολλάρια. Η κυρία MacDonald τυχαίνει να είναι κόρη του ιδρυτή της πολυεθνικής εταιρείας ηλεκτρικών συσκευών Zenith. Και, όπως βλέπετε, υπήρξε και το ίδιο πλούσια και το ίδιο όμορφη με την κυρία Paris Hilton. Παρότι η τελευταία έχει κι αυτή τις σχέσεις της με την Ελλάδα, σε τίποτα άλλο δεν μοιάζουν!
Και η δουλειά άρχισε να αποδίδει καρπούς.

Κυκλοφορεί ένα κείμενο στο διαδίκτυο που το παραθέτω:

"Hellenic Quest λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμάθησης της Ελληνικής, που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως, και που, σε πρώτο στάδιο, προορίζεται για αγγλόφωνους και ισπανόφωνους. Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας. Το πρόγραμμα παράγεται από τη γνωστή και μεγάλη εταιρία Η/Υ Apple, o Πρόεδρος της οποίας Τζον Σκάλι είπε σχετικά: Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα εκμάθησης της Ελληνικής, επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει ν' αναπτύξει τη δημιουργικότητά της, να εισαγάγει καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ' όσες ο άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει. Με άλλα λόγια, πρόκειται για μιαν εκδήλωση τάσης για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων. Άλλο δείγμα της ίδιας τάσης: Άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη να μάθουν Αρχαία Ελληνικά, επειδή αυτά ενέχουν μια ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων. Η προτροπή αυτή έρχεται στη συνέχεια διαπίστωσης άγγλων επιστημόνων ότι η Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες. Αυτές οι ιδιότητες της Ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρμάιν της Καλιφόρνια να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της. Επικεφαλής του προγράμματος τοποθετήθηκαν η Γλωσσολόγος, Ελληνίστρια κυρία Μ. Μακ Ντόναλτ και οι καθηγητές της ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρι.

Μιλώντας γι' αυτό ο καθηγητής Μπρούνερ είπε: Σε όποιον απορεί γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής απαντούμε: Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας! Και η επαφή μας μαζί τους δεν μπορεί παρά να βελτιώσει τον πολιτισμό μας!

Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί τύποι θα φθάσουν στα 90 εκατομμύρια, έναντι 9 εκατομμυρίων της λατινικής. Το ενδιαφέρον για την Ελληνική προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως νοηματική γλώσσα μόνον την Ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν σημειολογικές .

Νοηματική γλώσσα θεωρείται η γλώσσα στην οποία το σημαίνον, δηλαδή η λέξη, και το σημαινόμενο, δηλαδή αυτό, που η λέξη εκφράζει (πράγμα, ιδέα, κατάσταση), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση.

Ενώ σημειολογική είναι η γλώσσα, στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το τάδε σημαινόμενο, εννοείται με το τάδε σημαίνον.

Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα, της οποίας οι λέξεις έχουν πρωτογένεια, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις σημαίνουν κάτι, απλώς επειδή έτσι 'συμφωνήθηκε' μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν.

ΟΛΕΣ οι λέξεις στην Ελληνική ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ, π.χ. η λέξη ενθουσιασμός = εν-Θεώ, γεωμετρία = γη +μετρώ, προφητεία = προ + φάω, άνθρωπος = ο άναρθρων (ο αρθρώνων λόγο). Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα που δεν συμβαίνει στις άλλες γλώσσες.

Τα πιο εξελιγμένα προγράμματα Ίβυκος , Γνώσεις και Νεύτων αναπαριστούν τους λεκτικούς τύπους της Ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε τέλεια σχήματα παραστατικής, πράγμα που αδυνατούν να κάνουν για τις άλλες γλώσσες. Και τούτο επειδή η Ελληνική έχει μαθηματική δομή, η οποία επιτρέπει την αρμονική γεωμετρική τους απεικόνιση.

Ιδιαιτέρως χρήσιμα είναι τα ελληνικά προσφύματα όπως : τηλέ , λάνδη =...LAND, ΓΕΩ...,νάνο, μίκρο, μέγα, σκοπό, ...ισμός, ΗΛΕΚΤΡΟ.., κυκλο...., ΦΩΝΟ...., ΜΑΚΡΟ...., ΜΙΚΡΟ...., ΔΙΣΚΟ...., ΓΡΑΦΟ..., ΓΡΑΜΜΑ..., ΣΥΝ..., ΣΥΜ..., κ.λπ..

Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την Ελληνική γλώσσα «μη οριακή», δηλαδή ότι μόνο σ' αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι' αυτό είναι αναγκαία στις νέες επιστήμες, όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες. Αυτές οι επιστήμες μόνο στην Ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί να προχωρήσει.

Γι' αυτούς τους λόγους οι Ισπανοί Ευρωβουλευτές ζήτησαν να καθιερωθεί η Ελληνική ως η επίσημη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επειδή το να μιλά κανείς για Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελληνική είναι σα να μιλά σε έναν τυφλό για χρώματα".

Αυτά συμβαίνουν , τη στιγμή που όσοι έχουν τελειώσει Λύκειο στην Ελλάδα τα τελευταία 25 χρόνια αγνοούν τα στοιχειώδη στην Γραμματική, Σύνταξη και Λεξιλόγιο της ελληνικής γλώσσας. Κι όμως αυτό το πρόβλημα θεωρείται από εκλεγόμενους και εκλογείς ως ασήμαντο μπροστά στο πόσο πουλιέται το αρνάκι το Πάσχα, η γαλοπούλα τα Χριστούγεννα και η λαγάνα τη Καθαρά Δευτέρα...

Ακολουθούν τα 222 κείμενά για την Αρχαία Ελλάδα, που έχει συγγράψει και κυκλοφορήσει η κυρία Marianne MacDonald. Έχουν γράψει, άραγε τόσα, όλοι μαζί οι Καθηγητές των Αρχαιοελληνικών όλων των ελληνικών Πανεπιστημίων; Ή ψάχνουν να βρουν σε ποιο ακόμα Διοικητικό Συμβούλιο θα διορισθουν; Ή αφορμή για να τραβάει ο ένας τον άλλον στα δικαστήρια για ψύλλου πήδημα;

1. "Bedtime story," Die Diagonale 3(1967): 77-79.
SHORT STORY
2. "Aeneas and Turnus: Labor vs. Amor," Pacific Coast Philology VII(1972): 43-48
RESEARCH ARTICLE
3. "Acies: Virgil, Georgics 1. 395," Classical Philology LXVIII No. 3(1973): 203-5.
RESEARCH ARTICLE
4. "Sunt Lacrimae Rerum," Classical Journal 68(1972-73): 180-1
RESEARCH ARTICLE
5. "Horace et Automedon, " written with Peter Colaclides, Latomus XXXIII.2(1974): 382-84
RESEARCH ARTICLE
6. A Semilemmatized Concordance to Euripides’ Alcestis. Irvine: TLG Publications, Vol. 2: University of California, Irvine, 1977.
BOOK
7. Terms for Happiness in Euripides. Hypomnemata, Vol. 54, Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht, 1978. Greek Translation by Errikos Belies, OiJ {Oroi th'" Eujtuciva" stovn Eujripivdh( jAqh'nai: jEkdovsei" jOdusseva", 1991)
BOOK
8. A Semilemmatized Concordance to Euripides’ Cyclops. Irvine: TLG Publications, Vol. 3: University of California, Irvine, 1978
BOOK
9. A Semilemmatized Concordance to Euripides’ Andromache. Irvine: TLG Publications, Vol. 4: University of California, Irvine, 1978
BOOK
10. A Semilemmatized Concordance to Euripides’ Medea. Irvine, TLG Publications, Vol. 5: University of California, Irvine, 1978.
BOOK
11. "Does Euripides Call the Gods Makavrioi?" Illinois Classical Studies 4(1979): 27-33
RESEARCH ARTICLE
12. A Semilemmatized Concordance to Euripides’ Heraclidae. Irvine: TLG Publications, Vol. 6: University of California, Irvine, 1979.
BOOK
13. A Semilemmatized Concordance to Euripides’ Hippolytus. Irvine: TLG Publications, Vol. 7: University of California, Irvine, 1979.
BOOK
14. "Terms of Life in Homer: An Examination of Early Concepts in Psychology," Journal of the College of Physicians of Philadelphia IV.1(1982): 26-58
RESEARCH ARTICLE
15. Euripides in Cinema: The Heart Made Visible. Philadelphia: Centrum, 1983. Greek translation by Errikos Belies, JO Eujripivdh" stovvn Kinhmatogravfo: JH oJrathv kardiav (Aqhvnai: Bibliopwleivon th'" JEstiva", 1989). Reprint. Boston: The Greek Institute, 1991
BOOK
16. A Semilemmatized Concordance to Euripides’ Hecuba. Irvine: TLG Publications, Vol. 11: University of California, Irvine, 1984.
BOOK
17. A Semilemmatized Concordance to Euripides’ Hercules Furens. Irvine: TLG Publications, Vol. 12: University of California, Irvine, 1984.
BOOK
18. A Semilemmatized Concordance to Euripides’ Electra. Irvine: TLG Publications, Vol. 13: University of California, Irvine, 1984.
BOOK
19. "The Modern Vitality of Ancient Greek Tragedy," Del Mar: Greek Festival Program (1984-85)
POPULAR ARTICLE
20. Translation with Torajiro Mori of Shinichi Hoshi’s The Cost of Kindness and Other Fabulous Tales. Philadelphia: Centrum, 1985.
TRANSLATED BOOK
21. "Love from Homer to the New Testament," Boston: Hellenic Chronicle (1985).
POPULAR ARTICLE
22. A Semilemmatized Concordance to Euripides’ Ion. Irvine: TLG Publications, Vol.14: University of California, Irvine, 1985
BOOK
23. "Immortality: Greek Culture on the Computer Disk," besides a translation of a poem by George Seferis. Del Mar: Greek Festival Program (1986).
POPULAR ARTICLE TRANSLATION
24. Program Notes for Peter Sellar’s Ajax La Jolla: La Jolla Playhouse Program, 1986.
PROGRAM NOTES
25. "Heroism in the Greek tradition" Boston: Hellenic Chronicle (1987).
POPULAR ARTICLE
26. "Delphi: Site of International Meeting of Ancient Greek Drama Scholars," Boston: Hellenic Chronicle (1987).
POPULAR ARTICLE
27. Theodoros Terzopoulos’ Bacchae, La Jolla and Vienna: Program notes in both English and German (1987).
PROGRAM NOTES
28. "Actors Present Greek Drama at International Meeting in Delphi," Boston: Hellenic Chronicle (1988).
POPULAR ARTICLE
29. "Modern Performances of Ancient Greek Drama at Delphi," Boston: Hellenic Chronicle (1989).
POPULAR ARTICLE
30. "Cacoyannis’ and Euripides’ Iphigenia: The Power of the Powerless," delivered at American Academy in Rome; Università di Genova; University of Belgrade (1989); "Kakojanisova i Euripidove 'Ifigenia': Moc Nemocnih," Pozoriste 56.10(1989): 54-57.
RESEARCH ARTICLE
31. "Tadashi Suzuki’s Chthonic Theater," Proceedings of the Second International Meeting of Ancient Greek Drama (Athens: European Cultural Center of Delphi, 1989), pp. 36-60
RESEARCH ARTICLE
32. "Vengeance is Mine, ll. 877-81: Philia Gone Awry in the Chorus of Euripides’ Bacchae," Proceedings of The Third International Meeting of Ancient Greek Drama, (Athens: European Cultural Center of Delphi, 1989), pp. 41-50.
RESEARCH ARTICLE
33. "Harrison’s Trackers as People’s Tract," Proceedings of the Fourth International Meeting on Ancient Greek Drama (Athens: European Cultural Center of Delphi, 1989), pp. 170-187 (See A34 and D7).
RESEARCH ARTICLE
34. "Les Traqueurs de Harrison comme Tract du Peuple" (Traqueurs d’ Oxyrhyncos, d’après les Limiers, drame satyrique de Sophocle), Thalie Mélanges interdisciplinaires sur la Comédie, Cahiers du GITA 5 (Decembre, 1989), pp. 39-60. (See A33 and D7).
RESEARCH ARTICLE
35. "The Prana of Prometheus," Dioniso LIX.II (1989): 389-91.
REVIEW
36. "Ancient Greek Theater Thrives in Austria" Boston: Hellenic Chronicle (1989).
POPULAR ARTICLE
37. Michel Foucault’s Use of Pleasure: The History of Sexuality, Boston: Hellenic Chronicle, (1989).
REVIEW
38. Translation of two poems by C.P. Cavafy Boston: The Greek Institute (1989).
TRANSLATION
39. "Iphigenia’s Philia: Motivation in Euripides’ Iphigenia at Aulis," delivered at PAPC (1987); King’s College, London (1988), Cambridge (1989), published in Quaderni Urbinati di Cultura Classica, N.S. 34.1 (1990) 69-84.
RESEARCH ARTICLE
40. "Antigone: Eternal Spirit of the Present" Boston: Hellenic Chronicle (1990).
REVIEW
41. "Ancient Greek Drama Flourishes in Merida, Spain," Boston: Hellenic Chronicle (1990).
POPULAR ARTICLE
42. Tony Harrison’s Trackers, Vienna: Carnuntum Festival, Program Notes in German (1990).
PROGRAM NOTES
43. Theodoros Terzopoulos’ Persians, La Jolla Program Notes (1990).
PROGRAM NOTES
44. Suzuki’s Clytemnestra: Social Crisis and a Son’s Nightmare." In Views of Clytemnestra, Ancient and Modern, ed. Sally MacEwen, Studies in Comparative Literature, Vol. 9, (Lewiston/Queenston/Lampeter: Edwin Mellen Press: 1990), pp. 65-83. (See D5).
BOOK CHAPTER
45. "Internal, External, Eternal Medea" and "Trackers as People’s Tract," delivered at Panel on Ancient Greek Drama, Delphi, Greece, 1989. Published in Tony Harrison, Bloodaxe Critical Anthologies, Vol. I (Newcastle Upon Tyne: Bloodaxe Books, 1991), pp. 303-12, and 470-85. Also included in a different version in A51
BOOK CHAPTERS
46. "Cacoyannis’ and Euripides’ Iphigenia: The Dialectic of Power," and "Interviews with Michael Cacoyannis and Irene Papas," in Classics and Cinema, ed. Martin Winkler, in Bucknell Review, (Lewisburg: Bucknell University Press, 1991), pp. 127-42, and 159-84 (See A30, D2, and D3).
BOOK CHAPTER AND INTERVIEW
47. "The Immortal Treasure of Greek Antiquity," Boston, Dialogos Vol. 1 (1991)
POPULAR ARTICLE
48. "An Irish Medea Comes to America," Boston: Hellenic Chronicle (1991)
REVIEW
49. What Hellenism Means to Me," Boston: SPGH Newsletter.
POPULAR ARTICLE
50. "Our Fragile Environment Celebrated in a Film about Patmos," Boston: Hellenic Chronicle (1991).
REVIEW
51. Ancient Sun, Modern Light: Greek Drama on the Modern Stage. New York: Columbia University Press, 1992. Greek Translation by Paulos Matesis, "Arcaivo" {Hlio", Nevo Fwv": Tov jarcai'o Jellhnikov Dravma sthv suvgcronh skhnhv (Aqhvnai: Bibliopwleivon thv" JEstiva", 1993). (See A124 for expanded and revised translation into Italian.)
BOOK
52. A Semilemmatized Concordance to Euripides’ Trojan Women. Irvine: TLG Publications, Vol. 15: University of California, Irvine (in press).
BOOK
53. A Semilemmatized Concordance to Euripides’ Iphigenia in Tauris. Irvine: TLG Publications, Vol. 16: University of California, Irvine (in press).
BOOK
54. "Guns, Drugs and Complacency," Rancho Santa Fe Times (1991).
EDITORIAL
55. "Also Ran: Kurosawa Co-opts an Imperial Text," Panel: "The Constitution of Literature –The Formation of Literary Culture," ICLA, Tokyo, Japan (1991), accepted for publication in East-West, Hawaii (Press went out of business, will be published in Cordoned Territories) (See D15).
RESEARCH ARTICLE
56. "L'Extase de Penthée: Ivresse et représentation dans Les Bacchantes d'Euripide," delivered at Colloque: "Dramaturgie et Actualité du théâtre antique," Montpellier, also delivered as "Dionysos, 'Le très puissant et le très doux,' dans les Bacchantes d'Euripide," International Symposium: "Les deux visages de Dionysos," Béziers et Pézénas (1992), published in Pallas XXXVIII (1992): 227-37.
RESEARCH ARTICLE
57. Theodoros Terzopoulos: Aeschylus' The Persians, Attis Theatre program notes in Spanish, German and Greek, October (1991)
PROGRAM NOTES
58. "The Atrocities of Les Atrides: Mnouchkine's Tragic Vision," Boston: Hellenic Chronicle (1991).
REVIEW
59. "The Atrocities of Les Atrides: Mnouchkine's Tragic Vision," TheatreForum 1.1 (1992): 12-19
RESEARCH ARTICLE
60. Commencement Address, American College of Greece, Newsletter, no. 11 (Athens, Greece, 1988)
ADDRESS
61. "The Menace of Mnouchkine's Eumenides: Midnight Madness at Montpellier," Boston: Hellenic Chronicle (1992).
REVIEW
62. "The Menace of Mnouchkine's Eumenides: Midnight Madness at Montpellier," TheatreForum, 1.2 (1992): 11-17 (a longer revised version of the article just cited).
RESEARCH ARTICLE
63. "Ancient Greek Tragedy for Our Time," Boston: Hellenic Chronicle (1992).
REVIEW
64. An Odyssey for our Time," Boston: Hellenic Chronicle (1992).
REVIEW
.65. "Dionysus in France: A Greek God at Home in the Vineyards," Boston: Hellenic Chronicle (1992).
REVIEW
66. "The Dawn of Democracy in Greek Tragedy, " Washington: SPGH Newsletter (1993).
ARTICLE
67. "Opus Oedipus: Sophocles done by the Wilma Theater," Boston: Hellenic Chronicle (1993).
REVIEW
68. "Bacchae: Chuck Mee's Tragic Confrontation," Boston: Hellenic Chronicle (1993).
REVIEW
69. "The Scent of Excellence: World Assembly of the Friends of Hellenic Culture," Boston: Hellenic Chronicle (1993).
REVIEW
70. "The Lysistrata that Fought to Perform: The Opening at Epidaurus," Boston: Hellenic Chronicle (1993)
REVIEW
71. "Theodorakis' Medea: An Opera of Passion," Boston: Hellenic Chronicle (1993).
REVIEW
72. "Fire in Your Heart: An Irish Version of Euripides' Trojan Women," Boston: Hellenic Chronicle (1993).
REVIEW
73. "A Bomb at the Door: Kennelly's Medea, 1988" Éire-Ireland XXVIII.2 (1993): 129-37.
RESEARCH ARTICLE
74. "Greek Mythology in the Sky," Boston: Hellenic Chronicle (1993).
POPULAR ARTICLE
75. "'Ohi' to Oppression, 'Yes' to Greek Culture," Boston: Hellenic Chronicle (1993).
POPULAR ARTICLE
76. "Orestes' Mania: Euripides', Mee's and Bogart's Apocalyptic Vision," Illinois Classical Studies XVIII(1993): 73-81.
BOOK CHAPTER
77. With Kenneth MacKinnon, "Cacoyannis vs. Euripides: From Tragedy to Melodrama," Drama: Beiträge zum antiken Drama und seiner Rezeption, Vol. 2 (Stuttgart: M and P, 1993), pp. 222-34 (See D36).
BOOK CHAPTER
78. "Elektra's Kleos Aphthiton: Sophokles into Opera," in Modern Critical Theory and Classical Literature, eds. Irene J. F. de Jong and J. P. Sullivan (Leiden: Brill, 1994), pp. 103-26.
BOOK CHAPTER
79. "The Madness that Makes Sane: Mania in Tadashi Suzuki's Dionysus," TheatreForum 4.1(1994): 11-18.
RESEARCH ARTICLE
80. "Greek Tragedy with Modern Relevance," Boston: Hellenic Chronicle (1994)
REVIEW
81. "Oedipus at Edinburgh," Boston: Hellenic Chronicle (1994).
REVIEW
82. "Response: McDonald on O'Donnell on Solomon" Bryn Mawr Classical Review 5.7 (April, 1994) 660-61.
RESPONSE
83. "Omma: Oedipus and the Luck of Thebes: A Tragic Slice of Contemporary Life," Boston: Hellenic Chronicle (April 28, 1994).
REVIEW
84. "Ancient Katharsis into Modern Opera" The Journal of Modern Greek Arts 1 (Spring, 1994): 37-44. (See D21).
RESEARCH ARTICLE
85. "Democratic Disenfranchisement: Women in Ancient Athens," published without notes in two parts in The Greek American (May 28, June 4, 1994): 10-11, 12 and 19
RESEARCH ARTICLE
86. "Larger than Life: Greek Drama and Tea," Boston: Hellenic Chronicle (1994); Longer review in Didaskalia, (an internet journal), same date.
REVIEW
87. "Greek and Roman Comedy is Alive and Well," Boston: Hellenic Chronicle (Nov. 3, 1994); longer review in Didaskalia, (an internet journal), same date.
REVIEW
88. "Operatic Epic: Henry Purcell's Dido and Aeneas, " Boston: Hellenic Chronicle (1994).
REVIEW
89. "Democratic Disenfranchisement: Women Metics and Slaves in Fifth-Century Athens," delivered at conference on "A Challenge to Democracy: From Greek Democracy to the Effects of Electronic Democracy Today," The National Archives, Washington (April, 1994); published in A Challenge to Democracy: Proceedings from a Symposium, Washington: The National Archives and The Society for the Preservation of the Greek Heritage, November, 1994 (see A 85).
BOOK CHAPTER
90. "Lysistrata: Women Wage War and Make Peace," Boston: Hellenic Chronicle (Dec. 22, 1994)
REVIEW
91. "The Secret of Ancient Greek Drama," Boston: Hellenic Chronicle (April 13, 1995).
POPULAR ARTICLE
92. "The Denial: A Poem by George Seferis" Boston: Hellenic Chronicle (May 4, 1995).
TRANSLATION AND COMMENTARY
93. "Hecuba: A Terrorist for our Time," Boston: Hellenic Chronicle (July 20, 1995).
REVIEW
94. "Greek Tragedy as Modern News: Trojan Women: A Love Story," Boston: Hellenic Chronicle (August 24, 1995).
REVIEW
95."Greece's Glorious Treasure: Greek on The Computer," delivered at International Conference on "National Languages of the European Union: The Present and the Future of the Greek Language," Athens, Greece, Sept. 1995; Published in Greek: O Qhsaurov" th" Ellhnikhv": H Ellhnikhv sthn episthvmh twn upologistwvn, Dec. 1995 in Euroguide: On Themes of the E. O. K. Athens, Greece, pp. 72-76
PUBLISHED TALK
96. "Tony Harrison's Marcus Aurelius: The Kaisers of Carnuntum," Didaskalia, 2.3 (Dec., 1995), (Journal on the Web /www.warwick.ac.uk/didiskalia/didissues.html).
RESEARCH ARTICLE
97. "Die Barbarei der Zivilisation: Euripides und Kakoyannis," Circulare 12 (February, 1996): 18-21.
RESEARCH ARTICLE
98. "Heroes of War and Heroes of Peace: Sophocles' Ajax," Boston: Hellenic Chronicle (April 28, 1996).
POPULAR ARTICLE
99. "Seamus Heaney's Cure at Troy: Politics and Poetry," Classics Ireland 3 (May, 1996): 129-40.
RESEARCH ARTICLE
100. "Music in Greek Tragedy, A Roundtable, "Electra in Review," Sophocles' Electra in Performance, Drama 4 (June, 1996): 154-63
RESEARCH ARTICLE CONFERENCE PROCEEDINGS
101. Published in England as Star Myths: Tales of the Constellations (London: Michael Friedman Publishing Group, June 5, 1996); Published in America as Tales of the Constellations: The Myths and Legends of the Night Sky. New York: Michael Friedman Publishing Group, 1996. Translated and published in Greece as ASTRA & ASTERISMOI: MUQOI KAI PARADOSEIS, (Athens: Estia, 1998).
BOOK
102. "Marianne McDonald on two works by Ruth Padel," Theater 26.3 (June 6, 1996): 99-103.
REVIEW
103. "Theodoros Terzopoulos: Theatre of the Body," TheatreForum (June 11, Summer/Fall, 1996) 19-25.
RESEARCH ARTICLE
104. "The God-Father Awakes: Greek Tragedy in Sicily," Boston: Hellenic Chronicle (July 18, 1996).
REVIEW
105. "Medea in the Mirror: A Revolutionary Medea," Boston: Hellenic Chronicle (September 12, 1996).
REVIEW
106. "Mother as Monster: A Sicilian Medea," Boston: Hellenic Chronicle (October 17, 1996).
REVIEW
107. "Oedipus Unmasked: A Ritual That Failed," Boston: Hellenic Chronicle (November 14, 1996).
REVIEW
108. "Mother Knows Best: Greek Tragedy in London," Boston: Hellenic Chronicle (January 9, 1997).
REVIEW
109. Heaney's "The Cure at Troy. The Wound That Does" Not Heal," Boston: Hellenic Chronicle (February 6, 1997). (See D46).
REVIEW
110. "Medea as Politician and Diva: Riding the Dragon into the Future," in Medea:Essays on Medea in Myth, Literature, Philosophy and Art, eds., James J. Clauss and Sarah Iles Johnston (Princeton: Princeton University Press, 1997), pp. 297-323.
BOOK CHAPTER
111. "When Despair and History Rhyme: Colonialism and Greek Tragedy," New Hibernia Review 1.2 (Summer, 1997): 57-70.
RESEARCH ARTICLE
112. Review of Rush Rehm, Marriage to Death The Conflation of Wedding and Funeral Rituals in Greek Tragedy in Hermathena 160 (Summer, 1996, appeared in Summer 1997): 108-14.
REVIEW
113. Review of Maria Wyke, Projecting the Past: Ancient Rome, Cinema and History, in Bryn Mawr Classical Review 9.4 (May, 1998): 391-97.
REVIEW
114. "Violent Words: Brian Friel's Living Quarters: after Hippolytus," in Arion 3rd Series 6.1 (Spring/Summer, 1998): 35-47.
RESEARCH ARTICLE
115. "Dionysus at Play in Siracusa, Sicily," Boston: Hellenic Chronicle (July 15, 1998)
REVIEW
116. "Some Mother's Son: Hecuba in Sicily," Boston: Hellenic Chronicle (September 2, 1998).
REVIEW
117. "Philanthropy: A Life Without it - Is No Life at All," Community of Recovery (Fall, 1998): 7
ARTICLE
118. "Theodoros Terzopoulos: A Director Who Crosses Millennia," delivered at VIII International Forum on Ancient Greek Drama: "Ancient Greek Drama Crossing Millennia," Delphi, Greece, (August, 1995); Symposium Proceedings, (Athens: Libani, 1998), pp. 175-86.
BOOK CHAPTER
119. "Recent Irish Translations of Greek Tragedy: Derek Mahon's Bacchai," in H Metafrash tou Arcaiou Ellhnikou Dramato" se Ole" ti" Glwsse" tou Kosmou [Translation of Ancient Greek Drama in All the Languages of the World], ed. Elena Patrikiou, (Athens: Desmoi, 1998), pp. 190-200. (See D45)
BOOK CHAPTER
120. "Incest, Rape and Revenge: Phèdre in London," Boston: Hellenic Chronicle (November 25, 1998).
REVIEW
121. Program notes for Euripides' Bacchae performed by the China National Beijing- Opera Theatre, Art Carnuntum, Austria, 1998
PROGRAM NOTES
122. "An Electra for our Time: Greek Tragedy on Broadway," Boston: Hellenic Chronicle (Jan. 6, 1999).
REVIEW
123. "The Iphigenia Cycle on Broadway, A Modern Parable," Boston: Hellenic Chronicle (March 10, 1999).
REVIEW
124. Sole Antico, Luce Moderna, trans. of Ancient Sun, Modern Light by Marianne McDonald, Translation by Francesca Albini. Reviewed by Dario Del Como. Il Sole (December 12, 1999) 28 (See A51)
BOOK
125. "Mapping Dionysus in New Global Spaces Multiculturalism and Ancient Greek Tragedy" in (Dis)Placing Classical Greek Theatre, ed. Savas Patsalidis and Elizabeth Sakellaridou, (Thessaloniki: University Studio Press, 1999), pp. 145-167. (See D56)
BOOK CHAPTER
126. Program notes for Sophocles' Antigone, translated by Marianne McDonald, Directed by Athol Fugard, Cork, Listowel, Ireland, July 1999
PROGRAM NOTES
127. "Politics and Classics: Cacoyannis' Greek "Trojan Trilogy," London: Anglo-Hellenic Review 20(Fall, 1999): 9-11
RESEARCH ARTICLE
128. "All or Nothing: Antigone in Ireland," Boston: Hellenic Chronicle (Oct. 13, 1999)
REVIEW
129. "Oedipus: From King to Slave," Boston: Hellenic Chronicle (Nov. 3, 1999).
REVIEW
130. "Agamemnon in England: Vital Greek Tragedy," Boston: Hellenic Chronicle (Dec. 1, 1999).
REVIEW
131. "Theodorakis and Euripides' Medea, A Myth for all Times: The Mother who Kills," in Music and Ancient Greece (Athens: Nea Sonora, Livanis Publishing, 1999), pp. 255-82.
BOOK CHAPTER
132. "The Gospel at Colonus Black Pearls and Greek Diamonds" in Contemporary Views of Ancient Drama, Fifth International Symposium on Ancient Greek Drama (Leukosia: Cyprus Centre of International Theatre Institute, 1999), pp. 329-33.
BOOK CHAPTER
133. Mythology of the Zodiac: Tales of the Constellations (New York: MetroBooks, 2000); H MUQOLOGIA TWN ZODIWN H ISTORIA TWN ASTERISMWN, Sophia Souliotis, trans. (Athens: Periplous, 2002).
BOOK
134. "An Agonizing Antigone," Boston: Hellenic Chronicle (January 12, 2000).
REVIEW
135. "Black Dionysus: Greek Tragedy from Africa," in Theatre: Ancient and Modern, The January Conference, (Milton Keynes: Open University, 2000), pp. 95-108 (see A 124, D 59).
BOOK CHAPTER
136. Antigone by Sophocles, trans. with int., (London, Nick Hern Books), 2000.
BOOK
137. "Classics as Celtic Firebrand: Greek Tragedy, Irish Playwrights, and Colonialism," in Theatre Stuff: Critical Essays on Contemporary Irish Theatre, ed. Eamonn Jordan (Dublin, Carysfort Press, 2000), pp. 16-26.
BOOK CHAPTER
138. "Aeschylus," Entry in The Encyclopedia of Greece and the Hellenic Tradition, ed. Graham Speake I(London: Fitzroy Dearborn Publishers, 2000), pp. 24-26.
ENCYCLOPEDIA ARTICLE/CHAPTER
139. "Euripides" Entry in The Encyclopedia of Greece and the Hellenic Tradition, ed. Graham Speake I(London: Fitzroy Dearborn Publishers, 2000), pp. 586-589.
ENCYCLOPEDIA ARTICLE/CHAPTER
140. "Sophocles" Entry in The Encyclopedia of Greece and the Hellenic Tradition, ed. Graham Speake II(London: Fitzroy Dearborn Publishers, 2000), pp. 1566-1569.
ENCYCLOPEDIA ARTICLE/CHAPTER
141. "Medea è mobile: The Many Faces of Medea in Opera," in Medea in Performance 1500-2000, Eds. Edith Hall, Fiona Macintosh, and Oliver Taplin, (Oxford: Legenda, University of Oxford, 2000), pp. 100-118
BOOK CHAPTER
142. "La représentation de Médée la magicienne à l’opéra," in La Magie, Vol 2: La Magie dans l’antiquité grecque tardive: les Mythes, ed. Alain Moreau et Jean-Claude Turpin (Montpellier III: Université Paul-Valéry, 2000), pp. 321-333.
BOOK CHAPTER
143. "A Classical Soap Opera for the Cultural Elite: Tantalus in Denver," Arion, 3rd Series 8.3 (Winter, 2001): 90-114.
ARTICLE
144. "A King, a Prince, Two Princesses and a Sea Monster: Mozart’s Idomeneo," Performing Arts Magazine, San Diego Opera (April, 2001): 20-22, 43.
ARTICLE
145. "Michael Cacoyannis and Irene Papas on Greek Tragedy," An Interview, and "Eye of the Camera, Eye of the Victim: Iphigenia by Euripides and Cacoyannis," In Classical Myth and Culture in the Cinema, Ed. Martin Winkler (London/New York: Oxford University Press, 2001), pp. 72-101.
BOOK CHAPTERS
146. "Silence and Samurai: Suzuki Tadashi and Greek Tragedy," TheatreForum (Summer/Fall 2001):83-89.
ARTICLE
147. Program notes for Lee Breuer and Bob Telson’s Gospel at Colonus, St. Paul’s Cathedral, July, 2001
PROGRAM NOTES
148. Translations from Ovid’s Tristia, Program for Athol Fugard’s Sorrows and Rejoicings, Baxter Theatre, Cape Town, August, 2001. Also in text of play, Sorrows and Rejoicings (New York: TCG, 2002).
TRANSLATION PROGRAM NOTES
149. Sing Sorrow: Classics, History and Heroines in Opera (Westport, Conn./London: Greenwood 2001).
BOOK
150. "Athol Fugard, 2001," Newsletter for Second Stage, Fall, 2001.
ARTICLE
151. Andromache by Euripides, trans. with int Marianne McDonald and J. Michael Walton (London: Nick Hern Books, 2001).
BOOK
152. Euripides’ Trojan Women, trans. in Six Greek Tragedies: Aeschylus: Persians, Prometheus Bound; Sophocles Women of Trachis, Philoctetes; Euripides Trojan Women, Bacchae, Intro. Marianne McDonald and Michael Walton (London: Methuen, 2002).
BOOK
153. Amid Our Troubles: Irish Versions of Greek Tragedy, eds. Marianne McDonald and Michael Walton (London: Methuen, 2002).
BOOK
154. "A Gift for his Seventieth Birthday: Athol Fugard’s Sorrows and Rejoicings" TheatreForum 21(Summer/Fall, 2002). http://www.theatreforum.org/fugard.html
ARTICLE
155. Theodoros Terzopoulos and the Attis Theatre (Athens: Agra Publications, 2002), pp. 15-31.
BOOK PREFACE
156. Poem for dedicating Zen Garden at McDonald Center, Scripps Hospitals (June, 2002).
POEM
157. "Anouilh’s Oedipus: Outer Light and Inner Darkness," Arion, 3rd Series, 10.1 (Spring/Summer, 2002): pp. 67-81.
ARTICLE
158. "Moving Icons: Teaching Euripides in Film," in Approaches to Teaching the Dramas of Euripides (New York: MLA, 2002) pp. 60-69
BOOK CHAPTER
159. "Phaedra’s Flame and Delphi Fire: From Euripides to Dassin," Angelos Sikelianos and the Seventieth Anniversary of the Founding of the Festival of Ancient Drama at Delphi, (Athens: Livanis Publications, 2002), pp. 235-241.
BOOK CHAPTER
160. "From Titans to Titania: Classical Sources for Shakespeare," Commemorative Volume in Honor of M. Gigante, Studi Italiani di filologia classica (Florence: Periodici Le Monnier, 2002).
BOOK CHAPTER
161. Closure of Classics at Queens," with Athol Fugard, Irish Times (July 10th, 2002): 7.
LETTER TO THE EDITOR
162. "La violenza drammatica: Fedra da Euripide a Sarah Kane," Proceedings of "Violenza nel teatro greco e latino," Siracusa, Sicily September 11-13, 1997 (Padua: Instituto Nazionale del drama antico, 2002), pp. 287-294.
BOOK CHAPTER
163. Classically Romantic: Classical Form and meaning in Wagner’s Ring, by Jeffrey L. Buller, Review by Marianne McDonald, Opera Quarterly 18.3, (Summer 2002).
ARTICLE/REVIEW
164. Medea, Int. by Marianne McDonald and J. Michael Walton, in a translation by J. Michael Walton (London: Methuen, 2002).
INTRODUCTION WITH COMMENTARY AND NOTES
165. "Cacoyannis and Euripides; Iphigenia as Modern Political Commentary," Proceedings of Congresso internazionale di studi sul dramma antico: sotto l'Alto Patronato del Presidente della Repubblica, "Euripide, futuro del teatro," Siracusa, September 14, 1995 (Padua:Instituto nazionale del drama antico, 2002), pp. 81-88.
BOOK CHAPTER
166. Canta la tua pena: I classici, la storia, e le eroine nell’opera, translated by Francesca Albini, Kleos (Bari: Levante, 2002), See A149.
TRANSLATED BOOK
167. "Hello and Goodbye," article in program for Athol Fugard's Hello and Goodbye, Theatre by the Lake, Keswick (24 May - 26 Oct 2002).
PROGRAM NOTES
168. Text interview for Women Rebels, Eveoke Dance Theatre, Jan. 30th - Feb. 9th, 2003.
RECORDED TEXT
169. "Fatal Commission," Arion Third Series, 10.3 (Winter, 2003): 125-141
ARTICLE
170. Interview in America’s New Vision, Our Leaders Point the Way, by Doris Lee McCoy, Ph.D., San Diego: 1st Books, 2003.
INTERVIEW FOR BOOK
171. Two Calendars with my original poetry for 2002 and 2003.
POETRY
172. Excerpts from my translation of Children In "Euripides Joins post 9/11 Debate" CounterPunch Diary, CounterPunch (May 23, 2003) by Alexander Cockburn: http://www.counterpunch.org
TRANSLATION
173. The Living Art of Greek Tragedy (Bloomington, Indiana: University of Indiana Press, 2003).
BOOK
174. Fragments: Poems by Marianne McDonald (San Diego: Quantum 2, 2003).
BOOK
175. "Euripides' Dramatic Tears: Weeping as Characterization of Women and Men," KLEOS: Estemporaneo di studi e testi Sulla fortuna dell'antico, Francesco De Martino, ed., (Bari: Levante, 2002): 181-192.
BOOK CHAPTER
176. . . . and then he met a woodcutter Illustrations by Jasmine de Lung (San Diego, Quantum 2, 2003).
PLAY
177-8. "The Delphic Oracle Speaks, Sings and Dances," (Keynote Speech) and "Sing Vengeance: Medea in Opera" in IX International Meeting on Ancient Greek Drama ON HISTORY AND MYTHS, Symposium Proceedings (Athens: European Cultural Center of Delphi, 2004): 11-15; 87-92.
BOOK CHAPTERS
179. Women of Troy, by Euripides trans. Kenneth McLeish, Int. Marianne McDonald and J. Michael Walton (London: Nick Hern, 2004).
INTRODUCTION
180. Electra, by Euripides, trans. and int. Marianne McDonald and Michael Walton (London: Nick Hern Books, 2004).
BOOK
181. Opening Statement for Family Program Handbook at the McDonald Center (2004).
INTRODUCTION
182. Program Notes for Oedipus at Colonus, Sixth at Penn Theatre, 2004.
PROGRAM NOTES
183. Program Notes for Athol Fugard"s A Lesson from Aloes, Sixth at Penn Theatre, 2004.
PROGRAM NOTES
184. Program Notes for Athol Fugard"s Master Harold’s and the Boys, 2004. Calypso Productions, Helix Theatre, Dublin Fringe Festival, 2004.
PROGRAM NOTES
185. Program Notes for Marianne McDonald’s "Ally Way" at Sixth at Penn Theatre, 2004.
PROGRAM NOTES
186. Kathleen L. Komar, Reclaiming Klytemnestra: Revenge or Reconciliation American Journal of Philology 125.2(Summer, 2004): 283-287.
REVIEW
187. With J. Michael Walton, Commentary and notes to Euripides’ Electra, trans. Kenneth McLeish (London: Methuen, 2004).
COMMENTARYAND NOTES
188. Electra, by Sophocles, trans. and int. Marianne McDonald and Michael Walton (London: Nick Hern Books, 2004).
BOOK
189. Program Notes for Marianne McDonald’s translation of Euripides’ Hecuba, Sixth at Penn Theatre, 2004.
PROGRAM NOTES
190. L’arte vivente della tragedia greca, trans. Francesca Albini, additions by Umberto Albini, (Firenze: Le Monnier Università, 2004). [See A173]
BOOK
191. Program Notes for Marianne McDonald’s translation of Antigone, 2005.
PROGRAM NOTES
192. Translation of Sing Sorrow: Classics, History, and Heroines into Greek with new material. (See A149): ;Ellvhnikhv muqologiva sthn klasikhv ovpera, Giwvta Potamianvnou, trans. (Athens: Periplous, 2005).
BOOK
193. L’arte vivente della tragedia greca, trans. Francesca Albini, additions by Umberto Albini, (Firenze: Le Monnier Università, 2004). [See A173]
BOOK
194. Program Notes for Marianne McDonald’s translation of Antigone, 2005.
PROGRAM NOTES
195. Translation of Sing Sorrow: Classics, History, and Heroines into Greek with new material. (See A149): ;Ellvhnikhv muqologiva sthn klasikhv ovpera, Giwvta Potamianvnou, trans. (Athens: Periplous, 2005).
BOOK
196. Opening Statement for McDonald Center Brochure (2005).
BROCHURE
197. Opening Statement on Wine for LA Wine Auction to benefit Scripps Hospital, La Jolla.
BROCHURE
198. “Thoroughly Modern Medea: Does Greek Tragedy Speak to Women?” Gail A. Burnett Lectures in Classics (San Diego: San Diego State University, 2005).
MONOGRAPH
199. Program Notes and bios for Women’s International Center’s Living Legacy ceremony, 2005.
PROGRAM NOTES
BOOK TRANSLATION
201. Introduction to Exits and Entrances, by Athol Fugard (Cape Town, SA: New Africa Books: 2005).
INTRODUCTION TO BOOK
202. Interview with Athol Fugard. Published with Exits and Entrances, By Athol Fugard, (Cape Town, SA: New Africa Books, 2005). In Press (galleys here)
INTERVIEW
203. Euripides’ Hecuba, trans. with int., (London: Nick Hern Books, 2005). In Press.
BOOK
204. Greek Tragedy: Three Plays by Euripides, Sophocles: Antigone, Bacchae, Medea Int. for book, and translation of Antigone (London: Nick Hern Books, 2005). In Press.
BOOK
205. “Brendan Kennelly’s Rebel Women: His Irish Versions of Greek Tragedy” New Hibernian Review (Summer, 2005). In Press.
ARTICLE

206. …and then he met a woodcutter (San Diego: Quantum2, 2005).
PLAY
207. Introduction: “Ancient Republics and Other Political Dreams” in The Republic: Essays from RTÉ Radio’s The Thomas Davis Lecture Series, Ed. Mary Jones, ArkHive Productions (Dublin: Mercier, 2005), pp. 9-24.
INTRODUCTION
208. “A Play for Our Time: The Madness of Ajax” CounterPunch, ed. Alexander Cockburn and Jeffrey St. Clair (Jan. 14-15, 2006):1.http://www.counterpunch.com/mcdonald01142006.html
ARTICLE
209. Introduction and keynote article, “Theodoros Terzopoulos, A Director for the Ages: Theatre of the Body, Mind and Memory,” in Reise mit Dionysos, Das Theater des Theodoros Terzopoulos: Journey with Dionysos, The Theatre of Theodoros Terzopoulos ed. Frank M. Raddatz (Berlin: Theater der Zeit, 2006), pp. 8-37.
ARTICLE/ INTRODUCTION
207. Program notes to Euripides’ Iphigenia at Aulis, 6th at Penn Theatre (2006).
PROGRAM NOTES
208. Program notes to Athol Fugard’s Booitjie and the Oubaas, Baxter Theatre, Cape Town,South Africa.
PROGRAM NOTES
209. Program notes to Sophocles’ Antigone, adapted by Bertolt Brecht, Wrigley Theatre, Chicago, Illinois.
PROGRAM NOTES
210. “The Return of Myth: Athol Fugard and the Classics,” Arion 3rd Series.14.2 (Fall2006): 21-47.
ARTICLE
211. Program notes to Euripides' Bacchae, 6TH at Penn Theatre (2006).
PROGRAM NOTES
212. Euripides' Medea, Expanded introduction and notes by Marianne McDonald and J. Michael Walton, in a translation by J. Michael Walton (London: Methuen, 2006)(See 164).
INTRODUCTIONWITH COMMENTARYAND NOTES
213. “Rhetoric and Tragedy: Weapons of Mass Persuasion,” A Companion to Greek Rhetoric, Ed. Ian Worthington (Oxford: Blackwell, 2006): 473-489.
BOOK CHAPTER
214. “Rhetoric and Tragedy: Weapons of Mass Persuasion,” A Companion to Greek Rhetoric, Ed. Ian Worthington (Oxford: Blackwell, 2006): 473-489.
BOOK CHAPTER
214. “Wearing the Third Hat: Athol Fugard as Director,” Directors and Directing in Siuth African Theatre, ed. Gay Morris SATJ20 (2006): 2027-220
ARTICLE
215. Preface to The Abbesss, South African Theatre Journal 20 (2006): 335-338
PREFACE
216. “Translating Antigone: Staging Anti-colonial Protests,” Counterpunch (March 24/25, 2007): http://www.counterpunch.com/mcdonald03242007.html
ARTICLE
217. Program Notes to Aeschylus” Oresteia (April, 2007).
PROGRAM NOTES
218. Program Notes to McDonald’s The Last Class (May, 2007).
PROGRAM NOTES
219. Aeschylus: The Oresteia, int. and trans. with J. Michael Walton (Lodon: Nick Hern Books, 2007)
BOOK
220. “Teaching of Old Irish at UCD,” Irish Times (5/4/2007)
LETTER to the EDITOR
221. The Cambridge Companion to Greek and Roman Theatre, ed. with J. Michael Walton, including introduction and chapter (Cambridge: Cambridge Uiversity Press, 2007).
BOOK EDITIONINTRODUCTIONAND CHAPTER
222. “Medea: The Beginning” published with “Jason: The End” by Athol Fugard Arion Third Series, 15.1 (Spring/Summer, 2007): 127-137; 138-146.

ΥΠΕΧΩΔΕ ενόψει εκλογών

Ο Υπουργός Χωροταξίας κ. Γ. Σουφλιάς, εξάγγειλε ότι θα φέρει σύντομα στη Βουλή νομοσχέδιο, που θα λύσει πολλά από τα χωροτακτικά προβλήματα της Χώρας.

Α ς ελπίσουμε ότι, επιτέλους, θα περιλάβει στο νομοσχέδιο αυτό διάταξη, που να καλύπτει το νομικό κενό που προκλήθηκε το 2003 από άλλη τροποποίηση παραμονών εκλογών του Π.Δ. 24 του 1985 για τη εκτός σχεδίου δόμηση, της προκατόχου του κ. Βάσως Παπανδρέου αυτή τη φορά, όπου, πάνω στη φούρια αγνοήθηκε η αντίθεσή της με άλλους χωροτακτικούς νόμους όπως είναι εκείνοι που αφορούν Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου (Ζ.Ο.Ε) για την προστασία του περιβάλλοντος και ο νόμος περί Εθνικού Κτηματολογίου.

Συγκεκριμένα: με το νόμο 3212/2003 θεσμοθετήθηκε για την κατάτμηση οικοπέδου εκτός σχεδίου η προϋπόθεση ύπαρξης προσώπου τουλάχιστον 25μ. σε κοινόχρηστο, δηλ. δημόσιο, δρόμο. Προέκυψε θέμα πότε ένας δρόμος θα θεωρείται κοινόχρηστος, οπότε καθορίστηκε ότι θα πρέπει να είναι τέτοιος πριν από το 1923.

Όμως στις Ζ.Ο.Ε υπάρχουν εξαιρετικά αυστηρότερες προϋποθέσεις (πχ. αρτιότητα στα 20 στρ. αντί στα 4), όχι όμως αυτή περί μετώπου. Κι ο πρωτοετής της Νομικής γνωρίζει, πως ο ειδικός νόμος κατισχύει του γενικού, αλλιώς δεν θα είχε λόγο ύπαρξης κι εφαρμογής. Άλλωστε ο νομοθέτης, αν θεωρούσε πως χρειαζόταν κι ο όρος αυτός μέσα στους αυστηρούς αυτούς νόμους, θα τον τοποθετούσε κατά την συγκρότησή τους ή , τέλος πάντων, αν απαιτείτο και σε αυτούς, έπρεπε να αναφερθεί ρητά στην τροποποίηση του 2003, που τον επέβαλε.

Από την άλλη, μπορεί μεν το Εθνικό Κτηματολόγιο να μην ολοκληρώθηκε, αρκετές όμως περιοχές της χώρας έχουν ενταχθεί σ’ αυτό τα τελευταία χρόνια, αφού έγιναν καταγραφές, ενστάσεις και εκδικάσεις τους και παρήλθαν οι από το νόμο πολυετείς προθεσμίες. Στις περιοχές αυτές πλέον, σύμφωνα με το Νόμο του Κράτους 2664/1998, για να γίνουν συμβόλαια απαιτείται να προσκομισθεί στον συμβολαιογράφο Κτηματολογικό Φύλλο, με τις σφραγίδες των ειδικών υπηρεσιών που έχουν συγκροτηθεί. Το έγγραφο αυτό είναι αναγκαίο και ικανό για να αποδείξει τον ιδιοκτήτη του οικοπέδου. Επιπλέον κάθε ιδιοκτησιακή μεταβολή υποχρεωτικά μεταγράφεται στα Κτηματολογικά Βιβλία πλέον, κι όχι στο Υποθηκοφυλακείο.

Ενώ όμως το Κράτος εξασφαλίζει με το Κτηματολόγιο με οριστικό κι απόλυτο τρόπο την ιδιοκτησία των ιδιωτών στις περιοχές όπου υπάρχει, το ίδιο αμφισβητεί τη δική του ιδιοκτησία εκεί. Έστω κι αν στο Κτηματολογικό Βιβλίο αναφέρεται δρόμος ως Δημόσιος και όλοι οι όμοροι του δρόμου ιδιώτες έχουν αποδεχθεί την κυριότητα του Δημοσίου, οι Πολεοδομίες, (παρά την προς αυτές Εγκύκλιο 8 της Γενικής Διεύθυνσης Πολεοδομίας του 2005) την αμφισβητούν και στέλνουν τους ιδιώτες να βρουν τρόπους, συνήθως δικαστικούς, να αποδείξουν πως ο κατά το Κτηματολόγιο, δηλ. κατά το νόμο, δημόσιος δρόμος είναι …δημόσιος, με τη διαδικασία πως ήταν από το 1923! Επιπλέον δε ότι έχει κηρυχθεί δημόσιος από το Νομάρχη.

Ξέρουμε πως τους ελληνικούς δρόμους τους χάραξαν και τους διεύρυναν, όχι νομαρχιακά ρυμοτομικά σχέδια, αλλά οι κοινωνικές ανάγκες και πως σε ελάχιστες περιπτώσεις οι Νομαρχίες μπήκαν στον κόπο να …κηρύξουν, έστω και εκ των υστέρων τους δημόσιους δρόμους ως ιδιοκτησία τους! Έτσι λοιπόν, ακόμα και με αποδεικτικό το Κτηματολόγιο, οι ιδιώτες δεν μπορούν να κατατμήσουν τα οικόπεδά τους.

Τόσο οι Πολεοδομίες όσο και στο ΥΠΕΧΩΔΕ, δέχονται την ύπαρξη των παραλογισμών του πράγματος, αλλά δηλώνουν πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, επειδή ξεχάστηκαν να περιληφθούν οι σχετικές διευκρινίσεις στο νομοσχέδιο της κ. Β. Παπανδρέου, το 2003. Και, φυσικά, μέχρι σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, κανείς αρμόδιος δεν μπήκε στον κόπο να λύσει το θέμα με μια από τις τόσες τροπολογίες που καθημερινά κατατίθενται στη Βουλή!

Αποτέλεσμα: Κάθε Πολεοδομικό γραφείο, σε όλη την Ελλάδα, κάθε υπάλληλός του, αποφασίζουν πότε έτσι και πότε αλλιώς κρίνοντας κατά το δοκούν.

Στην Ζάκυνθο, για παράδειγμα, όπου μια μεγάλη περιοχή και σε Ζ.Ο.Ε είναι ενταγμένη και στο Εθνικό Κτηματολόγιο, έχουμε το φαινόμενο, ο ένας υπάλληλος να εκδίδει πολεοδομική άδεια κατά τον ειδικό νόμο περί ΖΟΕ, να αλλάζει ο υπάλληλος και να ανακαλεί την ίδια άδεια κατά το γενικό νόμο του 2003! Στο μεταξύ ο ιδιώτης να έχει νομιμότατα κτίσει και να έχει κάνει προσύμφωνο πώλησης των κτισμάτων. Οπότε να γεννώνται μια σειρά δικαστικών διεκδικήσεων, όπου έχουν όλοι δίκιο, με αποτέλεσμα, εκτός από τις καθημερινές αντεγκλήσεις στο Πολεοδομικό Γραφείο να φορτώνονται ακόμη περισσότερο τα πινάκια των Διοικητικών, Πολιτικών και Ποινικών Δικαστηρίων. Χαρακτηριστική είναι η διατύπωση πρόσφατου υπηρεσιακού εγγράφου της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων προς το ΥΠΕΧΩΔΕ, (Αρ. Πρωτ. 2657/1.3.07), με το οποίο το καλεί να λάβει θέση για το χάος αυτό: «επισημαίνοντας τη σοβαρότητα του θέματος που έχει προκύψει, από τη διάσταση απόψεων των εμπλεκομένων υπηρεσιών».

Κατά τα άλλα αυτό ονομάζεται λειτουργία χώρας πλήρως ενταγμένης στη Ευρωπαϊκή Ένωση, που θέλει επενδύσεις, οικονομική ανάπτυξη, θέσεις εργασίας κλπ.

Εκτός κι αν το αλαλούμ διατηρείται σκοπίμως. Ποιόν όμως μπορεί να ωφελεί αυτή η κατάσταση; Τουλάχιστον, όχι το Κράτος, την Οικονομία και τους πολίτες.

η εκτεθειμένη έκθεση βιβλίου και μια επιστολή

Η έκθεση βιβλίου του προσεχούς Σεπτεμβρίου βρίσκεται προ των πυλών. Και ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου σκέφτηκε να αλλάξει τη μορφή των περιπτέρων, να τα κάνει κυκλικά, μπας και τα μέλη του πουλήσουν κανένα βιβλίο παραπάνω. Τα μεταξωτά βρακιά όμως θέλουν και τις ανάλογες δαπάνες. Έτσι οι εκδότες καλούνται να πληρώσουν για νοίκι των νέων αυτών περιπτέρων τέσσερις φορές περισσότερα! Φυσικό είναι να διαμαρτύρονται. Ένας από αυτούς είναι και ο Θανάσης Ψυχογιός των ομωνύμων εκδόσεων. Ένας συνάδελφός του, ο Γιώργος Κανελλόπουλος, που έχει την ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ, του έστειλε μιαν επιστολή για να τον ηρεμήσει. Σας την παραθέτουμε προς τέρψιν και ενημέρωσιν.

Αγαπητέ Θανάση,
Διάβασα την επιστολή διαμαρτυρίας σου προς τον ΣΕΚΒ και σε συγχαίρω για τη λεβεντιά και τη γκρίνια σου που είναι τόσο δημιουργική. Δέξου κι εσύ τις απόψεις μου κι αν θες προώθησέ τες όπου επιθυμείς, γιατί πιστεύω πως κάθε χρόνο στις εκθέσεις είμαστε θύματα ενός “ΣΕΚΒ-ιασμού”.
Πριν προχωρήσω, οφείλω να σου πω πως εγώ πήρα 2 τεταρτημόρια στην έκθεση. Το ίδιο κι εσύ υποθέτω πως στο τέλος θα κάνεις.
Ξεκινάω λοιπόν:
Με την έναρξη της έκθεσης, προτείνω να καλέσουμε τους “δερβίσηδες” της Ανατολής, έτσι ώστε με το χορό τους να προετοιμάσουν τον κόσμο για τον τρόπο που θα λειτουργήσει η φετινή μας έκθεση, στην οποία θα έδινα τον τίτλο “Κυκλοθυμικά και άλλα…” Εσύ καλά τα… χώνεις στον αδαή και άπειρο κατασκευαστή που πρότεινε τα στρογγυλά περίπτερα, όμως η ιδέα δεν είναι καινούργια, είναι παλιά. Το “πέντε κρίκοι ένα τάλιρο” μήπως σου θυμίζει τίποτα; Εγώ παρακαλάω τον Θεό να συμπέσουν τα τεταρτημόριά μας, έτσι ώστε στην αναδουλειά να αλλάξουμε χρήση, δηλαδή τα δύο τεταρτημόρια πίσω να παίζουν μουσικούλα και τα άλλα δύο μπροστά να σερβίρουν ελαφρά ποτά. Μπορούμε ακόμα, να ξαπλώσουμε βιβλία στο πάτωμα του περιπτέρου και να δίνουμε στρογγυλά λάστιχα στους επισκέπτες, να τα πετάνε όπως πετούν στα λούνα παρκ τα κρικάκια στα μπουκάλια. Μια άλλη ιδέα θα ήταν να δίνουμε και καλάμια με αγκίστρι για να “ψαρεύουν” οι πελάτες, μπας και κερδίσουν κανένα βιβλίο.
Έχεις σκεφτεί, Θανάση, σε δύο γειτονικά στρογγυλά περίπτερα να πάει η μάνα δεξιά και το παιδί αριστερά; Θα χάσει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Και βέβαια, απ’ τους πολλούς κύκλους θα πρέπει να έχουμε και κανένα ασθενοφόρο στην έξοδο για να προμηθεύει τα σχετικά φάρμακα και τις πρώτες βοήθειες στους έχοντας ροπή στους ιλίγγους και στις επιληψίες.
Πιστεύω πάντως πως τα στρογγυλά περίπτερα δεν είναι το τέλος της φαντασίας των κατασκευαστών. Λίαν συντόμως θα μας προτείνουν τα τριγωνικά, όπου στην άκρη, στη μύτη δηλαδή της γωνίας, θα βάζουμε το best seller, ακριβώς πίσω τα δύο επόμενα, στην τρίτη θέση τα επόμενα τρία και πάει λέγοντας. Εδώ η συναλλαγή θα γίνεται με φτυάρι (κάτι σαν τον “Κουτάλα” στη Βουλιαγμένη). Το καλύτερο Θανάση όμως θα είναι το… ρωμαϊκό μοντέλο περιπτέρου που θα μοιάζει λίγο και στον Ορθόδοξο Επιτάφιο. Θα έχουμε μέσα σε κουβούκλιο τα βιβλία μας και 4 βαστάζοι θα κυνηγούν τους πελάτες, μεταφέροντας μαζί και το περίπτερο. Ακόμα, Θανάση μου, έχω να σου πω κάτι που διαβάζεται ευχάριστα, αλλά αν το βιώσει κανείς, ιδιαίτερα αν δεν είναι ο δράστης, απέχει κάθε ευχαρίστησης. Επόμενο και ανθρώπινο είναι ύστερα από 4 ώρες ορθοστασίας να έχουν και κάποια αέρια οι συνεργάτες μας στα περίπτερα. Υποθέτω πως μέχρι σήμερα, έκαναν ένα βήμα πίσω κι αφού τσέκαραν μην περνάει κόσμος κοιτώντας αριστερά-δεξιά, τα… έστελναν χαμογελώντας. Ενώ τώρα στα στρογγυλά περίπτερα αν συμβεί κάτι τέτοιο στο συνεργάτη του Α΄ τεταρτημόριου, τι φταίει ο συνεργάτης του Β΄ και του Γ΄ τεταρτημόριου που ενδέχεται να χρεωθούν και την ενέργεια; Κι αν κάνει ένα βήμα πίσω, σκέφτεσαι τι θα πάθει ο συνεργάτης του Δ΄ τεταρτημόριου;
Θανάση, θα τελειώσω με τις τιμές των περιπτέρων. Ευθέως σου προτείνω του χρόνου, αντί για περίπτερο, να νοικιάσουμε ένα δυάρι στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου για να εκθέτουμε τα βιβλία μας ένα ολόκληρο χρόνο. Φτηνότερο θα μας έρθει και θα κάνουμε και το μάγκα.
Καλούς κύκλους και καλή αντάμωση στην έκθεση.
Φιλικά,
Γιώργος Κανελλόπουλος
director@empiria.gr
Υ.Γ. Εφόσον 1 x 2 = 6 και 2 x 2 = 15, μήπως πρέπει να κάνουμε μία επιτροπή, να ερευνήσουμε ποιος είναι –τυχαία το λέω– ο “Μανόλης” που θα κερδίσει από το “γύρω-γύρω όλοι” και αυτός στη μέση;

Ο Ροίδης σαν Ψαθάς κι ο Παπαδιαμάντης σαν Καρκαβίτσας

Εντυπωσιάζει όλη αυτή η συζήτηση σχετικά με το αν είναι εφικτή ή όχι η μετάφραση του Ροίδη και του Παπαδιαμάντη. Όχι μόνο επειδή μέσα στο γενικότερο αλαλούμ της σημερινής ελληνικής πολιτισμικής πραγματικότητας μοιάζει λιγάκι με το παντεσπάνι της Μαρίας Αντουανέττας, αλλά και γιατί κατά μεγάλο ποσοστό γίνεται χωρίς πριν να τοποθετηθούν τα πράγματα με τη σειρά και με το νόημα που τα έχει βάλει η ιστορία.

Ειδικότερα:
Ξεκινάει η συζήτηση με την Καθαρεύουσα σε μειονεκτική θέση. Τη λέμε φτιαχτή γλώσσα και παραβλέπουμε ότι και η Δημοτική φτιαχτή είναι. Με την δημιουργία του νεοελληνικού κράτους το γλωσσικό ζήτημα ήταν έτσι όπως το περιγράφει ο Βυζάντιος στη «Βαβυλωνία». Δεν υπήρχει επίσημη ελληνική γλώσσα, παρά πλήθος διαλέκτων με πολύ λίγα τα μεταξύ τους κοινά.
΄Ετσι ο Κοραής, ο Σολωμός και οι περί αυτών ξεκίνησαν μια προσπάθεια να καλύψουν το κενό. Με αγνά κίνητρα και σοβαρά επιχειρήματα και οι δύο δημιούργησαν τη Δημοτική και την Καθαρεύουσα. Η πρώτη καθιερώθηκε ως επίσημη γλώσσα κι έτσι άρχισε η διαμάχη, η οποία όμως αποτελεί συγχρόνως και την απόδειξη πως και οι δύο απόψεις είχαν τα υπέρ και τα κατά τους. Διαφορετικά η αναμφισβήτητη γλώσσα του λαού θα καταλάμβανε το θρόνο της και κανείς δεν θα μπορούσε να την κουνήσει.

Η αλήθεια είναι ότι ο λαός εξακολουθούσε να μιλά τις διαλέκτους που ήξερε πάππου προς πάππου. Θυμάμαι τον Κώστα Γεωργουσόπουλο να διηγείται το τι αντιμετώπισε όταν στην δεκαετία του ΄60 τοποθετήθηκε ως καθηγητής φιλόλογος στην διπλανή της Αθήνας Αργολίδα. Δεν μπορούσε να συννενοηθεί με τους μαθητές του, επειδή μιλούσαν την αρβανίτικη διάλεκτο. Η Δικτατορία του 1967 προσπάθησε, ίσως με τον τρόπο του «αποφασίσαμεν και διατάσσομεν» να εξαλείψει τις κατά τόπους διαλέκτους, πράγμα που σε έναν βαθμό το κατάφερε, διαφορετικά οι ντόπιοι ακόμη αυτές θα μιλούσαν.

Από την άλλη επί εκατόν πενήντα χρόνια η καθερεύουσα γραφόταν και μιλιόταν χωρίς πρόβλημα. Όσοι έχουμε τελειώσει τη Μέση Εκπαίδευση πριν το 1975 θα θυμόμαστε την άνεση με την οποία γράφαμε τους διαγωνισμούς μας και λέγαμε τα μαθήματά μας στο σχολείο στην Καθαρεύουσα. Κι ήταν φυσικό, όταν οι εφημερίδες και τα περιοδικά, οι ειδήσεις στο ραδιόφωνο και μετά στην τηλεόραση, αλλά και οι γονείς μας στο σπίτι, λίγο ή πολύ, χρησιμοποιούσαν την Καθαρεύουσα.

Βέβαια η πρωτοκαθεδρία της είχε αρχίσει να αμφισβητείται, αλλά αυτό ήταν φυσικό μετά τόσα χρόνια. Το ότι πολλοί άνθρωποι του λαού δεν μπορούσαν πλήρως να την καταλάβουν οφειλόταν στο μεγάλο ποσοστό αναλφαβητισμού και ότι δεν είχαν πάει σχολείο να την διδαχθούν, ούτε είχαν στη διάθεσή τους τηλεοράσεις και ΜΜΕ για να εξασκηθούν στη χρήση της.

Κάτι ανάλογο δηλαδή με αυτό που γίνεται σήμερα , που τα σχολεία και τα ΜΜΕ εξασκούν τους αποφοίτους λυκείων και πανεπιστημίων στην λεξιπενία και τον αφελληνισμό της Δημοτικής. Παλιότερα οι πάντες ήξεραν μέχρι και τις περίφημες πλέον λέξεις «αρωγή» και «ευδοκίμηση». Ακόμα και σήμερα ο οποιοσδήποτε χωρικός στην πατρίδα μου την Ζάκυνθο, που μένει σε σπίτι που έκτισε αμέσως μετά τους σεισμούς του 1953, θα σου πει πως μένει σε «σπίτι της αρωγής», εννοώντας πως το έκτισε με το χρηματικό βοήθημα που έδωσε η τότε κυβέρνηση στους ζακυνθινούς σεισμόπληκτους.

Δεδομένου ότι η Καθαρεύουσα κυριάρχησε πρώτη φορτώθηκε, ως γλώσσα της Εξουσίας, του Κράτους και της Διοίκησης με όλην την κακοδαιμονία της νεότερης ελληνικής ιστορίας πράγμα που επιτάγχυνε την απαξίωσή της. Βλέπουμε όμως ότι και με την Δημοτική πλέον ως επίσημη γλώσσα η ίδια κακοδαιμονία κυριαρχεί στον δημόσιο βίο. Ο όποιος αυταρχισμός και η ενδεχόμενη διαφθορά της Εξουσίας δεν θα κολλήσει στη γλώσσα άμα θέλει να εκφρασθεί.

Παράλληλα, όπως ήταν φυσικό, την Καθαρεύουσα την καλλιέργησαν σπουδαίες προσωπικότητες, και την έκαναν να ανθίσει απαράμιλλα κείμενα. Δύο από αυτές είναι ο Ροίδης και ο Παπαδιαμάντης. Ας σημειωθεί ότι και οι δύο έγραψαν στην Καθερεύουσα από επιλογή.

Ασφαλώς και μπορούσαν να γράψουν στην Δημοτική, η οποία πάντα ήταν παρούσα. Ο Παπαδιαμάντης μάλιστα έγραψε τα ποιήματά του στη Δημοτική. Δεν υπάρχει δηλαδή αναλογία με τους Αρχαίους ή τους Βυζαντινούς συγγραφείς, που δεν είχαν άλλη επιλογή. Η Καθαρεύουσα αποτελεί επιλεγμένο συστατικό της γραφής τους και είναι κάτι που θα πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψιν. Στην ουσία αξιοποίησαν εκφραστικώς την Καθαρεύουσα όπως άλλοι συγχρονοί τους αξιοποίησαν ως εκφραστικό στοιχείο τη Δημοτική.

Ο Ροίδης ως «μάσκα», όπως επισήμανε σε άρθρο του στα «Νέα» ο Δημοσθένης Κούρτοβικ και ο Παπαδιαμάντης ως απαραίτητο στοιχείο του κλίματος ήθελε να δώσει. Και δεν είναι οι μόνοι ασφαλώς. Εν πάση περιπτώσει η Καθαρεύουσα άφησε ένα τεράστιο σε πλήθος και ποιότητα αριθμό κειμένων, τα οποία καλούμαστε σήμερα να αντιμετωπίσουμε.

Δεν νομίζω πως ο σκοπός που αγιάζει τις μεταγλωτίσσεις των κλασικών κειμένων της Καθαρεύουσας είναι το να μπορέσει η νέα γενιά να κατακτήσει τον πλούτο τους. Όπως δεν μπορώ να διανοηθώ πως ένας νέος αγγλος που θέλει να διαβάσει Σέξπηρ θα ψάξει να βρει σεξπηρικά κείμενα μεταφρασμένα στα σύγχρονα αγγλικά –αν υπάρχουν τέτοιες μεταφράσεις- αντί ένα καλό λεξικό της αγγλικής γλώσσας της σεξπηρικής εποχής.

Η καθαρεύουσα δεν απέχει δα και τόσο πολύ από τα σήμερα καθομιλούμενα ελληνικά. Τη μάνα ή τον πατέρα τους να ρωτήσουν αυτά τα παιδιά για κάποια καθαρευουσιάνικη λέξη, θα πάρουν απάντηση, αφού όλοι οι γονείς έχουν τελειώσει καθαρεουσιάνικο γυμνάσιο. Όπως, τέλος, δεν μπορώ να διανοηθώ ότι γενιές παιδιών που μαθαίνουν τις ξένες γλώσσες τρεις- τρεις ή που καθημερινά σερφάρουν με τις ώρες σε άπταιστα αγγλικά στο Διαδύκτιο, θα έχουν πρόβλημα να ανοίξουν ένα λεξικό να μάθουν κάποιες ελληνικές λέξεις, αν όντως θέλουν να διαβάσουν Παπαδιαμάντη ή Ροίδη.

Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν θέλουν. Και γιατί να θέλουν; Τι τους νοιάζει τι έκανε η Φραγκογιαννού ή ποια ήταν η ψυχολογία του συριανού συζύγου τον 19ο αιώνα; Η ελληνική κοινωνία αυτής της μορφής παρήλθε ανεπιστρεπτί. Το τέλος της το είδαν οι γονείς τους. Η δική τους γιαγιά ουδέποτε υπήρξε σταχομαζώχτρα, ούτε περνάει καν από το μυαλό τους πως η Σύρος ήταν κάποτε απείρως πιο «trendy» από τη διπλανή της Μύκονο. Ας όψονται τα εκπαιδευτικά προγράμματα των σχολείων του, που μπορεί να τους μαθαίνουν τα πάντα περί Αντρέ Ζιντ και περί Μπουκόφσκυ, αλλά τον Παπαδιαμάντη και το Ροίδη τους περνούν ως γραφικούς ηθογράφους και τίποτα δεν τους δίνουν να καταλάβουν από το ήθος της αφήγησης του πρώτου ή τον πόνο της σάτιρας του δεύτερου, ούτε κάτι από τη διαχρονικότητά των έργων τους, ούτε το πόσο συνδέονται με τη σημερινή τους ελληνική καθημερινότητα.
Είναι συνεπώς οι "μεταφραστές" της Καθερεύουσας, ο Δημήτρης Καλοκύρης και ο Γιώργος Αριστηνός ανειλικρινείς στις προθέσεις τους; Το αντίθετο. Έχουν το ίδιο αγνά κίνητρα και το ίδιο σοβαρά επιχειρήματα με τον Κοραή και το Σολωμό. Αν μη τι άλλο ξεκινούν από την ίδια βάση με εκείνους. Την ύπαρξη ενός κενού. Όχι πλέον γλωσσικού, αλλά πολιτισμικού. Το οποίο είχε ως αποτέλεσμα η γενιά τους να μην βγάλει συγγραφείς διαμετρήματος ανάλογου εκείνου του Ροίδη και του Παπαδιαμάντη, όπως η προηγούμενη γεννιά έβγαλε, λόγου χάρη, τον Καζαντζάκη, τον Τσίρκα, τον Λουντέμη ή τον Χατζή.

Ούτε συγγραφείς καινοτόμους.

Μα ούτε αναγνωστικό κοινό που να εκτιμά τους συγγραφείς όσο τους αξίζει.

Με την ευαισθησία, αλλά και την πρακτική παιδιού λοιπόν, προσπαθούν να προσαρμόσουν τους μεγάλους, που δεν είναι και τόσο κοντινοί, άρα πιο εύκολο να τολμήσει τους αγγίξει κανείς, στα μέτρα της εποχής τους. Κάνουν μια πρόταση, που άλλους βρίσκουν σύμφωνους κι άλλους όχι. Από τους δεύτερους εισπράτουν κατακραυγή που δεν τους πρέπει.

Αν κάτι έμαθε η γενιά μας από τα μεταπολιτευτικά περάσματά της από τον μαρξισμό και τους δήθεν εκφραστές του είναι πως τις ανάγκες τις δημιουργεί η ίδια η κοινωνία, η οποία προσαρμόζεται έτσι ώστε να καλυφθούν. Το μέλλον θα δείξει αν οι νεώτερες γενιές θα θελήσουν μεταφρασμένους ή αμετάφραστους τους κλασικούς έλληνες καθαρευουσιάνους συγγραφείς.

Και τότε θα προκύψει ενδεχομένως άλλο θέμα: Ποια γενιά, πώς και από ποιους θα δώσει τις μεταφράσεις της εποχής.

Επειδή ένα είναι το σίγουρο: Το κυρίως έργο είναι διαχρονικό, ενώ οι μεταφράσεις είδος εποχιακό.

Δείτε αν π.χ. οι τόσο επιτυχείς στην εποχή τους μεταφράσεις του Ρώτα στον Σέξπηρ ή των Καζαντζάκη- Κακριδή στα Ομηρικά Έπη μπορούν σήμερα να σταθούν.

Ο διαχρονικός όμως κανόνας στη μετάφραση θέλει μεταφραστές αντάξιους των συγγραφέων που μεταφράζουν. Οι καλοί φιλόλογοι ή οι απολύτως επαρκείς γνώστες της γλώσσας δεν αρκούν. Χρειάζεται ταλέντο ανάλογο εκείνου του συγγραφέα, επειδή ο μεταφραστής είναι πρωτίστως δημιουργός ή αν θέλετε αναδημιουργός.

Το να δίνει λοιπόν κανείς τον Ροίδη σαν Ψαθά και τον Παπαδιαμάντη σαν Καρκαβίτσα δεν λύνει το πρόβλημα. Αντιθέτως, ακόμα κι αν θεωρήσουμε πως το κάνουμε για να μπορεί να διαβάσει η νεολαία, πετυχαίνουμε το αντίθετο αποτέλεσμα. Την κάνουμε να νομίζει πως από τα μεταφρασμένα έργα κατέχει Ροίδη και Παπαδιαμάντη, ενώ έχει χάσει την ουσία τους και κατ’ επέκτασιν το ενδιαφέρον της για αυτούς χωρίς καν να τους έχει αγγίξει. Επιπλέον, η γενιά μας πέρα από μεγάλους συγγραφείς δεν φαίνεται να έχει βγάλει ούτε μεγάλους μεταφραστές.

Ας αφήσουμε το χρόνο, συνεπώς, να κάνει τη δουλειά του και ας τον βοηθήσουμε σε αυτό, εγκαταλείποντας τους στρουθοκαμηλισμούς των αχρείαστων διηλήσεων του κώνωπα και προσπαθώντας να αλλάξουμε ό,τι ο καθένας μπορεί από αυτό το πολιτισμικό τέλμα που ταλανίζει κάθε ευαίσθητο έλληνα.

Διαφορετικά μετά από μερικά χρόνια, δεν θα συζητάμε για το αν μας αρέσει περισσότερο ο μεταφρασμένος Παπαδιαμάντης ή ο μεταφρασμένος Ροίδης, όπως κάνουμε τώρα, αλλά όντως θα χρειασθεί να μεταφράσουμε ακόμα και τον πρόμαχο της Δημοτικής Διονύσιο Σολωμό.

Στα αγγλικά εννοείται όλους, αφού αυτή θα είναι η μόνη γλώσσα που θα καταδέχονται να κατανοήσουν τα βλαστάρια τα δικά μας, αλλά και του πολιτισμικού πλαίσιου μέσα στο οποίο, όχι μόνο ως παθητικοί παρατηρητές ανεχθήκαμε να ανατραφούν, αλλά και που εν πολλοίς υπηρετήσαμε. Για τον επιούσιο εννοείται, μόνο που κι η έννοια της ουσίας της ζωής μοιάζει με τη μετάφραση, είναι κι αυτή είδος εποχιακό.

Το βιβλίο, η έκθεσή του και το πλακόστρωτο

Άλλη μια Έκθεση Βιβλίου τελείωσε για να συνηγορήσει κι αυτή ότι ο θεσμός όσο προχωρεί στο χρόνο όλο και χάνει από τη σημασία του.
Αυτή τη φορά, μάλιστα, η διάρκειά της μειώθηκε κατά το 1/3. Σχεδόν σιωπηρά.
Αιτία; Ήταν ένας από τους όρους της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας -του Υπουργείου Πολιτισμού δηλαδή- στη δικαιοδοσία της οποίας βρίσκεται ο χώρος όπου διοργανώνεται τα τελευταία χρόνια, δηλ. ο πεζόδρομος της Αρεοπαγίτου κάτω από την Ακρόπολη. Ο κρατικός φορέας ο διατεταγμένος για την προστασία των αρχαιολογικών μας μνημείων εξαντλεί εδώ την αυστηρότητά του. Μπορεί ο χορός των αρχαιοκαπήλων καλά να κρατεί στην αγνή ελληνική ύπαιθρο, μπορεί να τρέχουμε ως Κράτος στα διάφορα Μουσεία Γκετί να ζητάμε πίσω τα αρχαία εκείνα, που δεν φροντίσαμε ούτε να φέρουμε στο φώς, ούτε να προστατεύσουμε, μπορεί οι περισσότεροι αρχαιολογικοί χώροι της Ελλάδας να είναι πνιγμένοι στη μολόχα, μπορεί οι φύλακες στα σημαντικότερα μουσεία της χώρας να περιφέρονται μισονυσταγμένοι, φορώντας ό,τι ο καθείς τους κρίνει, με τις αλυσίδες και τα δαχτυλίδια τους, αλλά, όλα κι όλα, προέχει το λιθόστρωτο της Αρεοπαγίτου! Να μην φθαρεί, να μην κακοπάθει από τους αναγνώστες που θα επισκεφτούν την ΄Εκθεση Βιβλίου. Λίγο πιο πέρα το μνημειώδες πλακόστρωτο του Πικιώνη αποσυντίθεται χωρίς κανείς να ανησυχεί. Οι τσιμεντόλιθοι όμως πρέπει να προστατευτούν. Λες και σε άλλες χώρες δεν περνάνε διαρκώς αυτοκίνητα πάνω από τα λιθόστρωτα, τα οποία, μάλιστα, είναι και πιο περίτεχνα. ΄Αρα περιορίζουμε τις μέρες της Έκθεσης Βιβλίου.

Λίγα χρόνια πριν ο θεσμός είχε υποστεί κι άλλη εξορία. Απαγορεύτηκε από το Πεδίο του Άρεως, επειδή κι εκεί προσέβαλε το χώρο! Έδιναν το πάρκο για πολλά και ποικίλα ανατολίτικα παζάρια μέχρι που κάποιος αιρετός παράγων της Υπερνομαρχίας αναφώνησε : "Τέρμα αυτά τα παζάρια, το Πεδίον θα αναβαθμισθεί". 'Εξω λοιπόν και η Έκθεση Βιβλίου, σαν κοινό παζάρι κι αυτή. Και το Πεδίον χρόνια τώρα παραμένει στο ίδιο χάλι, αφού τα λεφτά τελείωσαν χωρίς να χρησιμοποιηθούν για αυτό, στερώντας την κυρία Υπερνομάρχισσα, που τόσες φασαρίες και δαπάνες έγιναν μέχρι να εκλεγεί, από τη μια και μοναδική αρμοδιότητά της δηλ. την ευπρέπεια του Πεδίου του Άρεως.

Σαν να μην έφτανε αυτό έρχεται και ο Σύλλογος των Εκδοτών και απαγορεύει τις εκπτώσεις κατά τη διάρκεια των εκθέσεων.
Κι αναρωτιέται δικαίως ο αναγνώστης: Γιατί να πάω στην Έκθεση Βιβλίου πια; Άμα θέλω βιβλίο στην κανονική τιμή πάω και στο βιβλιοπωλείο.
Και δεν βλέπει ο Σύλλογος των Εκδοτών την τεράστια επιτυχία που έχει το λεγόμενο "Παζάρι του Βιβλίου", που διοργανώνεται από τον ίδιο κάθε χρόνο στην Πλατεία Κλαυθμώνος διαθέτοντας αποκλειστικά και μόνο βιβλία με σημαντική έκπτωση.
Έτσι οι μεν αναγνώστες είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν το βιβλίο στην τιμή της πρώτης ημέρας κυκλοφορίας του, έστω και αν έχουν περάσει περισσότερα από δύο χρόνια από αυτήν, οι δε εκδότες να πολτοποιούν τα στοκ τους, αντί να τα διαθέτουν στο κοινό σε χαμηλή τιμή!

Εύκολα γίνεται, λοιπόν, κατανοητό, πώς συμβαίνει και μέσα σε όλο αυτό το κλίμα του παραλογισμού, ο θεσμός της Έκθεσης Βιβλίου ολοένα φθίνει. Και να σκεφτεί κανείς πως όλοι, αρμόδιοι και μη, κόπτονται ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από μέτρα τόνωσης της εξάπλωσης του βιβλίου και αύξησης της αναγνωσιμότητας.

Για το πλοίο της ευαισθησίας

Κάποιοι"αλαφροίσκιωτοι"ζακυνθινοί διανοούμενοι αγωνίζονται για να στήσουν στο νησί τους ένα πλωτό μνημείο Ευαισθησίας. Που, μάλιστα, έχει καθιερωθεί εμπράκτως ως τέτοιο από την ζακυνθινή κοινωνία πριν από μερικά χρόνια. Είναι μια ιστορία που κανείς μας πια δεν θυμάται. Σάμπως μας αφήνουν να τη θυμόμαστε; Προέχουν τα ομόλογα, οι σοφές δηλώσεις των φρουρών της Δημοκρατίας όλων των παρατάξεων, ο νέος δίσκος της Μαστροκώστα και η καριέρα των αοιδών της Πάνια.

Εν τούτοις, για εσάς που θέλετε να κάνετε ένα διάλλειμμα από τις "καυτές" ειδήσεις διαβάστε το ιστορικό του θέματος:

(Φωτογραφία: Μπάμπης Πυλαρινός

ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΣΤΑΛΘΗΚΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΣΧΕΤΙΚΟ ΦΑΚΕΛΛΟ ΑΠΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟΥ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ:

Ζάκυνθος, 20 Ιανουαρίου 2007

Προς Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων Δυτικής Ελλάδας, Υπουργείο Πολιτισμού -Διεύθυνση Νεώτερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς - Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων

Με αυτό το φάκελο που υποβάλλουμε προς την υπηρεσία σας, ζητάμε να κηρυχτεί το πλοίο ERENLER (ΕΡΕΝΛΕΡ) Διατηρητέο και Ιστορικό για τους παρακάτω λόγους:
1ον. Γιατί είναι ένα πλοίο κατασκευασμένο το 1911 (σε Αγγλικό ναυπηγείο), που παρά τις κατά καιρούς μετασκευές, διατηρεί σε μεγάλο βαθμό τα αρχικά χαρακτηριστικά του.
2ον. Γιατί είναι το πλοίο που ναυάγησε το 2001 στη Ζάκυνθο, μεταφέροντας το μεγαλύτερο ανθρώπινο φορτίο στη σύγχρονη ιστορία της μετανάστευσης, στην ευρύτερη περιοχή. Συνδέεται με ένα σημαντικό γεγονός για την σύγχρονη ιστορία της περιοχής, της Ευρώπης και ολόκληρης της ανθρωπότητας, αφού ποτέ άλλοτε δεν έχουν καταγραφεί στη Μεσόγειο τόσοι μετανάστες (750 άτομα, οικονομικοί μετανάστες και πολιτικοί πρόσφυγες, απομακρινόμενοι ή καταδιωγμένοι από εμπόλεμες περιοχές) σε ένα σκάφος. Αποτελεί μνημείο ανθρωπιστικής αντιμετώπισης του ανθρώπινου φορτίου του από σύσσωμο σχεδόν τον πληθυσμό της Ζακύνθου, που με μια πρωτοφανή για τα παγκόσμια δεδομένα κινητοποίηση έδωσε μαθήματα ανθρωπιάς σε ολόκληρο το σημερινό κόσμο.
Το ERENLER πρόσφατα (15/12/06) αγοράστηκε, σε δημοπρασία του ΟΔΔΥ αντί του ποσού των 13.500 €, από ελληνική εταιρεία, με σκοπό να οδηγηθεί σε διαλυτήριο πλοίων. Η κήρυξη του πλοίου ERENLER σε Νεότερο Διατηρητέο και Ιστορικό Μνημείο δίνει τη δυνατότητα αξιοποίησής του, στη Ζάκυνθο, ως πλωτού εκθεσιακού χώρου που μπορεί να φιλοξενεί μόνιμη έκθεση για το συγκεκριμένο γεγονός και τη συμπαράσταση των ντόπιων στους ανθρώπους-φορτίο του πλοίου, όπως και περιοδικές εκθέσεις με περιεχόμενο αντιρατσιστικό ή γενικότερα θεμάτων που άπτονται της μετανάστευσης στο σύγχρονο κόσμο.
Περιοδικά, στα αμπάρια του πλοίου, μπορούν να φιλοξενηθούν και άλλες εκθέσεις ή δραστηριότητες. Παρακαλούμε την Υπηρεσία σας, ως πλέον αρμόδια, να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες προς τις αρμόδιες αρχές και τον ιδιοκτήτη, ώστε να αποφευχθεί η διάλυση του πλοίου, μέχρι την έκδοση της οριστικής απόφασής σας περί κήρυξης του πλοίου σε Διατηρητέο Μνημείο.


Ο τύπος για την περιπέτεια του ERENLER και την αλληλεγγύη των κατοίκων της Ζακύνθου:

…Ποτέ άλλοτε δεν έχουν καταγραφεί ,στη Μεσόγειο, τόσοι λαθρομετανάστες σε ένα σκάφος…. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ , Tρίτη, 6 Nοεμβρίου 2001

«Είμαι 25 χρόνια γιατρός αυτό δεν το έχω ξαναδεί» Μαθήματα ανθρωπιάς έδωσαν τις τελευταίες δύο ημέρες οι κάτοικοι της Ζακύνθου, που με μια πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα κινητοποίηση προσέφεραν σε ελάχιστο χρόνο όλα τα απαραίτητα για τους περίπου χίλιους αλλοδαπούς που μετέφερε το τουρκικό δουλεμπορικό μότορσιπ.
«Επελέγη ένα κλειστό γήπεδο μπάσκετ και φτιάξαμε τον χώρο υποδοχής. Kι αμέσως ο κόσμος άρχισε να φέρνει τρόφιμα, ρούχα, κουβέρτες. Η στάση όλων των Ζακυνθινών είναι συγκινητική, μέσα σε ελάχιστες ώρες οι αποθήκες γέμισαν με όλα τα απαραίτητα».
«Η κατάσταση ήταν όντως απερίγραπτη», συμπληρώνει ο κ. Φίλιππος Ολυμπίτης, μέλος της ομάδας των Γιατρών του Kόσμου, που βρίσκονται από προχθές στο νησί.
«Ευτυχώς η υποδοχή των Ζακυνθινών ήταν καταπληκτική. Όταν το καράβι μπήκε τελικά στο λιμάνι, ο κόσμος στην προκυμαία χειροκροτούσε! Σε ελάχιστο χρόνο έφεραν όλα τα απαραίτητα, ενώ η προσφορά τους ήταν συγκινητική.
Για παράδειγμα, κάποιος φούρναρης έφερε 700 σάντουιτς, ενώ το ένα τέταρτο του κέντρου υποδοχής είχε καλυφθεί από τα ρούχα που όλοι έφεραν!… ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ , Tετάρτη 7 Nοεμβρίου 2001

Ιθάκη τους ήταν η... Ζάκυνθος Ένας τυφλός από το Ιράκ, μια Αφγανή έγκυος, ένα μωράκι 11 μηνών στον θάλαμο του νοσοκομείου της Ζακύνθου, όλοι βουβοί μάρτυρες ενός απελπισμένου ταξιδιού…
Πάνος Θεοδωρακόπουλος, ΤΑ ΝΕΑ , Tετάρτη 07 Νοεμβρίου 2001 , Σελ.: N37

…Η κινητοποίηση του λαού της Ζακύνθου για την παροχή βοήθειας στους ταλαιπωρημένους λαθρομετανάστες είναι, κατά γενική ομολογία, συγκινητική. Οι απλοί πολίτες του νησιού προσφέρουν αφειδώς τρόφιμα, κουβέρτες και ρούχα, για να απαλείνουν την ανθρώπινη δυστυχία...
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Κύριο Άρθρο, Tετάρτη 7 Nοεμβρίου 2001

…Για μερικές ώρες δημιουργήθηκε αδιέξοδο και ένταση, αλλά χάρη στην παρέμβαση, κυρίως, των γιατρών του νοσοκομείου Ζακύνθου, το πρόβλημα ξεπεράστηκε…
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2001

Γέννησα το παιδί μου στον δρόμο για το όνειρο Η Άνιφερ Μουσέρ κρατάει στην αγκαλιά της το νεογέννητο. «Στο Αφγανιστάν δεν είχαμε ουσιαστικά ζωή, πήρα τα παιδιά μου και τον άντρα μου αναζητώντας καλύτερη μοίρα»… …«Είναι σπουδαίο αυτό που αντικρίσαμε στη Ζάκυνθο, ένα άγνωστο για μας νησί, ζητούσαμε ελπίδα και βρήκαμε ανθρωπιά»… …Στο κλειστό γυμναστήριο δόθηκαν τρόφιμα και ρουχισμός, κάτοικοι του νησιού πρόσφεραν τη βοήθειά τους σε αυτούς τους ανθρώπους. «Οι κάτοικοι του νησιού έδωσαν μαθήματα ανθρωπιάς», δηλώνει ο πρόεδρος του νοσοκομείου… … «Είναι σπουδαία η ανταπόκριση των κατοίκων…», δηλώνει η γραμματέας της Περιφέρειας.
ΤΑ ΝΕΑ , 8 Νοεμβρίου 2001 , Σελ.: N51

Σύμφωνα με τις καταθέσεις, το καράβι έφυγε από τη Σμύρνη (29 Οκτωβρίου) κενό φορτίου και αγκυροβόλησε δύο μίλια ανοιχτά του λιμανιού (με πλήρωμα έξι Τούρκους και έναν Ρώσο). Εκεί έγινε και η σταδιακή επιβίβαση με δύο μεγάλα καΐκια, από κοντινή παραλία. Kατόπιν το πλοίο, με τους 714 στοιβαγμένους σε ένα αμπάρι 25 τ.μ. αναχώρησε με προορισμό την Ιταλία. Ο ακριβής προορισμός του καραβιού δεν έγινε ακόμα γνωστός, όμως η αποβίβαση θα γινόταν με ταχύπλοα, ώστε να υπάρξει δυνατότητα επαναχρησιμοποίησης του μότορσιπ. Στις 4 Νοεμβρίου, από εργασίες οξυγονοκόλλησης στο αμπάρι προκλήθηκε πυρκαγιά, ενώ το καράβι έπλεε στο Ιόνιο. Σύμφωνα με πληροφορίες της «K», έγιναν δύο τηλεφωνήματα από κινητό τηλέφωνο από το πλοίο, ένα προς την Πεντέλη (πιθανότατα το κέντρο υποδοχής προσφύγων) και ένα στην Τουρκία. Kάποιος από τους δύο συνομιλητές ενημέρωσε για τα τηλέφωνα πρώτης ανάγκης στην Ελλάδα, οπότε και οι επιβαίνοντες επικοινώνησαν με το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και ζήτησαν βοήθεια. Το στίγμα του καραβιού, μάλιστα, εντοπίστηκε ακριβώς μέσω αυτού του κινητού τηλεφώνου.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Παρασκευή, 9 Nοεμβρίου 2001

Βρήκαν στοργή. Αθώα παιδιά, ταλαιπωρημένοι, πεινασμένοι και εξαντλημένοι λαθρομετανάστες βρήκαν απάνεμο λιμάνι στη Ζάκυνθο …Οι πρόσφυγες χορεύοντας και τραγουδώντας και με εμφανή αισθήματα ευγνωμοσύνης αποβιβάστηκαν από το πλοίο… ΤΑ ΝΕΑ, Παρασκευή, 9 Νοεμβρίου 2001, Σελ.: N50 …

Ύστερα από συντονισμένη και συγκινητική προσπάθεια των γιατρών του νοσοκομείου Ζακύνθου και άλλων τοπικών φορέων, όλοι οι λαθρομετανάστες που επέβαιναν στο υπό τουρκική σημαία δουλεμπορικό πήραν το δρόμο για τα νοσοκομεία και τους ειδικούς χώρους υποδοχής που ετοιμάστηκαν γι' αυτούς… ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Παρασκευή, 9 Νοεμβρίου 2001

«Ήμουνα μεγάλο διάστημα στα λευκά κελιά, εκεί όπου έχει καταργηθεί η έννοια άνθρωπος...». Η 30χρονη Cem Atilkan, εξουθενωμένη από τα μπουντρούμια των τουρκικών φυλακών, προσπαθεί να ανακτήσει τις δυνάμεις της στη Ζάκυνθο… ΤΑ ΝΕΑ,Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2001

Συνεχίζονται οι προσφορές αγάπης και οι εκδηλώσεις συμπαράστασης από απλούς ανθρώπους, αλλά και επιχειρήσεις προς τους 714 πρόσφυγες της Ζακύνθου, οι οποίοι θα φιλοξενηθούν στο νησί, έως ότου κριθεί η τύχη τους… … Η έμπρακτη υποστήριξη των νησιωτών προς τους αλλοδαπούς συνεχίζεται αμείωτη και σε αυτήν προστίθενται προσφορές του ιδιωτικού τομέα, αλλά και μικροποσά, που στέλνουν ιδιώτες με γράμματα. «Από την πρώτη στιγμή, όλες οι εθελοντικές ομάδες της Ζακύνθου (πρόσκοποι, ΧΕΝ, ΕΕΣ κ.ά.), αλλά και απλοί πολίτες έχουν αναλάβει από το τάισμα των μωρών και τη φροντίδα των γερόντων, έως τον καθαρισμό των χώρων και τον εμβολιασμό των παιδιών», λέει στην «K» ο νομάρχης Ζακύνθου… «Παράλληλα, εξακολουθούν να έρχονται στη νομαρχία προσφορές επιχειρήσεων σε τρόφιμα, γάλα, ρούχα και φάρμακα. Τελευταίως μάλιστα λάβαμε και γράμματα από απλούς ανθρώπους, ακόμα και Ζακυνθινούς φυλακισμένους, που εξέφραζαν τη συμπαράστασή τους, στέλνοντας κάποιο μικροποσό. Η βοήθεια του κόσμου είναι πράγματι συγκινητική»… ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Πέμπτη, 15 Nοεμβρίου 2001